Les cèdres du liban - Mario Pelchat

Des trous béants

Comme des fourmilières oùerrent des sans-abris

Oùhabitaient naguère les gens de Phénicie

D’Orient de sang, de gènes et langue d’Arabie

Des cris, des larmes

Et de la rage au coeur pour autant de violence

Alors qu’on nage ailleurs sous des pluies d’abondance

C’est souvent quand on pleure qu’on vit l’indifférence

Qu’allons-nous dire,

Quand le danger nous environne,

A nos enfants qui nous questionnent

A qui on tente en vain d’apprendre

Le verbe aimer?

Qu’allons-nous faire?

Sinon trouver quelque refuge,

Espérer un autre déluge

Ou bien se tuer àcomprendre

Et pardonner

Un crépuscule

Comme la vie qui disparaît sous les décombres

Une autre nuit às'inventer la fin du monde

Une ère nouvelle oùl'on n’a plus peur de son ombre

Des sentinelles

Qui nous rappellent qu’on n’est pas en liberté

Sur une terre qu’on n’a pas choisi d’habiter

Sous la colère d’un dieu qu’on veut s’approprier

Qu’allons-nous dire,

Quand le danger nous environne,

A nos enfants qui nous questionnent

A qui on tente en vain d’apprendre

Le verbe aimer?

Qu’allons-nous faire?

Sinon se confier aux étoiles

Prier les saints des cathédrales

Parce qu’on est trop peu àcomprendre

A pardonner

Un peuple fort

Qui croit encore que demain sera différent

Tel un trésor que sait reconnaître un géant

Comme le sont, au nord, les cèdres du Liban.

саңылаулар

Баспанасыз жүрген құмырсқалардың илеуіндей

Бір кездері Финикия тұрғындары қай жерде өмір сүрген

Қанның, геннің және Араб тілінің шығысынан

Айқай, көз жасы

Және осыншама зорлық-зомбылық үшін жүректе ашу

Біз басқа жерде мол жаңбырда жүзіп жүргенде

Көбінесе біз жылағанда немқұрайлылықты сезінеміз

Не айтамыз,

Бізді қауіп төнген кезде,

Бізді сұрайтын балаларымызға

Кімге үйретуге бекер тырысады

махаббат етістігі?

Біз не істейміз?

Әйтпесе пана тап,

Тағы да су тасқынынан үмітті

Немесе түсіну үшін өзіңізді өлтіріңіз

Және кешіріңіз

Ымырт

Үйінді астында жоғалып кететін өмір сияқты

Әлемнің соңын ойлап табу үшін тағы бір түн

Біз өз көлеңкемізден қорықпайтын жаңа дәуір

күзетшілер

Бұл біздің бос емес екенімізді еске салады

Біз қоныстануды таңдамаған жерде

Біз иемденгіміз келетін құдайдың қаһарымен

Не айтамыз,

Бізді қауіп төнген кезде,

Бізді сұрайтын балаларымызға

Кімге үйретуге бекер тырысады

махаббат етістігі?

Біз не істейміз?

Әйтпесе, жұлдыздарға сеніңіз

Соборлардың әулиелеріне дұға етіңіз

Өйткені біз түсінуге тым азбыз

Кешіруге

Мықты халық

Ертеңгі күн басқаша болатынына әлі кім сенеді

Алпауыт тани алатын қазынадай

Солтүстікте Ливанның балқарағайлары сияқты.