Debout sur les pissenlits - Lynda Lemay

T’as ni cogné ni sonné

T’as longé le mur du côté

Et te voici, debout sur les pissenlits

Tu vois jouer mes enfants

Et j’les entends qui crient «Maman»

«Y'a un monsieur qu’est bizarre

A coté d’la balançoire

Viens lui parler nous on comprend pas son histoire»

Et me voici près de toi

J’suis ébahie que tu sois là

Tu n’as pas changé d’un brin

C’qui est différent, c’est que t’es sur mon terrain

C’qui est différent, c’est qu’ma main ne vit plus dans ta

Main

Tu n’as pas changé du tout

A part qu’y a mes enfants qui jouent

Autour de toi, autour de nous

Y’a quelque chose qui cloche là dessous

T’as commencé à parler

J’ai commencé à pleurer

Puis les enfants ils se sont mis à pas t’aimer

«Maman c’est qui ce monsieur

Qui fout des larmes dans tes yeux?»

Je leur explique à demi

Que t’es disons un ami

Ça leur suffit

Ils s’réfugient dans la maison

J’ai fais exprès, j’ai pas dit

Ni d’où tu viens ni ton prénom

J’me sens comme prise ne otage

J’me sens coupable d’avoir les deux yeux qui nagent

J’me sens coupable de ne pas te défendre au passage

J’me sens comme pas très correcte

Face aux visages dans la fenêtre

De mes enfants qui font la tête

Y’a quelque chose qui cloche

Mais j’reste

A écouter tes versions

De notre fin de passion

Et j’ai le cur qui s’empiffre d'émotion

J’suis affamée comme un lion

J’ai rien qu’envie de mordre à fond

Dedans ta bouche en mouvement

Qui me dit tout simplement

Les mots qui touchent

Qui font mouche comme avant

J’suis nostalgique à mourir

Je pleus des larmes de désir

Tu n’as pas changé d’une miette

C’qui est différent c’est les enfants qui nous guettent

C’qui est différent c’est que ma vie moi ben je l’ai

Refaite

Les pissenlits vont flétrir

Leurs cheveux jaunes vont pâlir

Devenir poussière et puis partir

Y’a quelque chose qu’est moche à mourir

Ça y est j’entends les gamins

Me dire «Maman on a faim»

J’regarde ma montre il est déjà midi et vingt

Ça fait deux heures qu’on est là

Deux heures que tu me tends les bras

Dans ma petite cervelle

J’suis déjà toute infidèle

Ça faisait longtemps que j’m'étais pas sentie si belle

J’m’entends de dire «Désolée, y’a les enfants qui

M’appellent»

Je monte sur mon balcon

Quand j’me retourne t’as les yeux comme des rayons

Tu fais demi-tour et soudain je suis prise de frissons

Tu longes le mur du côté

Et ta voiture eh ben je l’entends démarrer

Et au lieu de te retenir

J’prends une casserole j’mets d’l’eau à bouillir

Il est midi quarante-quatre

Les gamins mangent des pâtes

Moi j’suis dehors à genoux sur le gazon

Un pissenlit dans les mains, qui a la marque de ton talon

T’avais fait ça y’a dix ans

Revenir me voir en coup d’vent

Quand mon plus vieux il était encore au biberon

N’as tu pas vu que son frère, il a les yeux comme des

Rayons

Neuf ans et quelques poussières

Et ta fossette sur le menton?

Сіз қаққан да, звондаған да жоқсыз

Сіз бүйірлік қабырға бойымен жүгірдіңіз

Міне, сіз одуванчиктерде тұрсыз

Менің балаларымның ойнап жүргенін көріп тұрсың

Мен олардың «мама» деп айқайлағанын естимін

«Бір оғаш джентльмен бар

Әткеншек жанында

Онымен сөйлесіңіз, біз оның тарихын түсінбейміз».

Міне, мен сенің жаныңдамын

Сіздің осында екеніңізге таң қалдым

Сіз бірде-бір өзгерген жоқсыз

Бір ерекшелігі, сен менің жерімдесің

Бір ерекшелігі, менің қолым енді сенің қолыңда тұрмайды

Қол

Сіз мүлде өзгерген жоқсыз

Ойнап жүрген балаларым болмаса

Айналамызда, айналамызда

Төменде бірдеңе дұрыс емес

Сіз сөйлей бастадыңыз

Мен жылай бастадым

Сосын балалар сені жақсы көрмей бастады

«Анашым, бұл мырза кім?

Кім сенің көзіңе жас қояды?

Мен оларға жартылай түсіндіремін

Досым не дейсің

Бұл оларға жетеді

Олар үйді паналайды

Әдейі істедім, айтпадым

Қай жерден екеніңіз де, атыңыз да емес

Мен кепілге алынғандай сезінемін

Екі көзім де жүзетіні үшін өзімді кінәлі сезінемін

Жолда сені қорғамағаным үшін өзімді кінәлі сезінемін

Мен өзімді өте дұрыс емес сияқты сезінемін

Терезедегі беттерге қараған

Балаларымның күңіреніп тұрғанынан

Бірдеңе дұрыс емес

Бірақ мен қалдым

Сіздің нұсқаларыңызды тыңдау үшін

Біздің құмарлықтың соңы

Ал менің жүрегім эмоцияға толы

Мен арыстандай ашпын

Мен жай ғана терең тістеп алғым келеді

Қозғалатын аузыңыздың ішінде

Кім маған айтады

тиетін сөздер

Бұрынғыдай ұшатындар

Мен өлгенге ностальгиям

Мен тілектен көз жас аламын

Сіз аздап өзгерген жоқсыз

Бізді бақылап отырған балалар ерекше

Бір ерекшелігі, менің өмірім, менде бар

қайта жасалды

Одуванчик қурап қалады

Олардың сары шаштары бозарып кетеді

Шаң болып, содан кейін кетіңіз

Өлуге болатын жаман нәрсе бар

Міне, мен балаларды естимін

Маған айтыңызшы, «Анашым біз аштық»

Мен сағатыма қарасам, он екі мен жиырма болып қалды

Бұл жерде екі сағат болды

Сіз маған қолыңызды созғаныңыз үшін екі сағат

Менің кішкентай миымда

Мен қазірдің өзінде мүлдем опасыздықпын

Өзімді соншалықты әдемі сезінбегеніме көп болды

Мен өзімді «Кешіріңіз, балалар бар

маған телефон соқ»

Мен өз балконыма шығамын

Айналсам, көздерің сәуледей

Сіз бұрылсаңыз, мен кенеттен қалтырап кеттім

Сіз бүйірлік қабырға бойымен жүгіресіз

Сіздің көлігіңіздің басталғанын естідім

Және сізді ұстаудың орнына

Мен кастрюльді аламын, мен қайнатуға су құйамын

Он екі қырық төрт

Балалар макарон жейді

Мен, мен сыртта, көгалда тізерлеп отырмын

Қолыңызда өкшеңіздің белгісі бар одуванчик

Сіз мұны он жыл бұрын жасадыңыз

Маған асығыс оралыңыз

Менің ең үлкенімде ол әлі бөтелкеде болатын

Көрмедің бе, оның ағасы, көзіндей

Сөйлейді

Тоғыз жыл және біраз шаң

Ал иегіңіздегі шұңқырыңыз?