Toucher l'instant - Grand Corps Malade

On a trempé notre plume dans notre envie de changer de vision

De prendre une route parallèle, comme une furtive évasion

On a trempé notre plume et est-ce vraiment une hérésie

De se dire qu’on assume et qu’on écrit de la poésie

Il existe paraît-il, un instant dans l'écriture

Qui oublie la page blanche et efface les ratures

Un véritable état second, une espèce de transe

Qui apparaît mystérieusement et s’envole en silence

Que l’on rape ou que l’on slame, on recherche ce moment

Il allume une flamme qui nous éclaire brièvement

Cette flamme est la preuve, laisse moi t’en faire une démo

Qu’il est possible de combattre le mal par les mots

C’est tout sauf une légende, on espère juste toucher l’instant

Les quelques secondes du poète qui échappent à l’espace-temps

Les moment rares et irréels que la quiétude inonde

Rouda, n’oublie jamais notre parole du bout du monde

On ressent comme une coupure dans la vie, comme un rêve

On oublie les coups durs de la vie, comme une trêve

C’est un phénomène puissant, je ne te parle pas d’inspiration

Mais d’un souffle plus profond comme une seconde respiration

On voit et on entend l’encre devenir vivante

On goûte et on sent la saveur d’une rime errante

On touche du doigt l’instant qui nous enveloppe de sa puissance

C’est sans cesse la renaissance de l’essence même de nos cinq sens

C’est le moment où on passe de l’autre côté des paysages

On sympathise avec le vent et on tutoie les nuages

Il fait jour en pleine nuit et il fait nuit en plein jour

Profite de cet instant, il ne durera pas toujours

C’est tout sauf une légende, on espère juste toucher l’instant

Les quelques secondes du poète qui échappent à l’espace-temps

Le moment où le voile se lève et la magie s'élance

Là où j’ai croisé Souleymane au bout du sixième silence

Si on a pas atteint le Nirvana, on doit en être au seuil

Pourtant je suis simplement assis là devant ma feuille

Peut-être que cet instant n’existe que dans mon esprit

Et que je suis complètement mythomane lorsque j'écris

Mais laisse moi mon stylo, y’a pas moyen que je m’arrête

J’ai une envie d'écrire comme t’as une envie de cigarette

Et pour m’enlever ce désir je te demanderais de repasser

Car tant que je pourrais écrire je continuerai de penser

Que c’est tout sauf une légende, on espère juste toucher l’instant

Les quelques secondes du poète qui échappent à l’espace-temps

Les moments que l’on redécouvre, que l’on connaît plus ou moins

Tu l’as déjà touché Jacky, j’en suis témoin

On a trempé notre plume dans notre envie de changer de vision

De prendre une route parallèle, comme une furtive évasion

On a trempé notre plume et est-ce vraiment une hérésie

De se dire qu’on assume et qu’on écrit de la poésie

Біз өз көзқарасымызды өзгертуге деген ұмтылыспен қаламымызды суға батырдық

Жасырын қашу ретінде параллель бағытты алу

Біз қаламымызды суға батырдық және бұл шынымен бидғат па?

Біз өзімізді болжайтынымызды және өлең жазатынымызды айту

Жазудың бір сәті бар сияқты

Кім бос парақты ұмытып, өшірілген жерлерді өшіреді

Нағыз екінші күй, транс түрі

Кім жұмбақ көрініп, үнсіз ұшады

Рэп айтып жатырмыз ба, ұрып жатырмыз ба, біз сол сәтті іздейміз

Ол бізді қысқаша жарықтандыратын жалынды жағады

Бұл жалын дәлел, оны көрсетуге рұқсат етіңіз

Жамандықпен сөзбен күресуге болатынын

Бұл аңыздан басқа ештеңе емес, біз осы сәтті қозғаймыз деп үміттенеміз

Ақынның кеңістік-уақыттан қашатын бірнеше секундтары

Тыныштық су басқан сирек және шынайы емес сәттер

Руда, ақырзамандағы сөзімізді ешқашан ұмытпа

Өмірде қиылғандай, арман сияқты

Біз бітім сияқты өмірдің ауыр соққыларын ұмытамыз

Бұл күшті құбылыс, мен сізге шабыт туралы айтып отырған жоқпын

Бірақ екінші тыныс сияқты тереңірек деммен

Сияның жанданғанын көріп, естиміз

Біз кезбе рифманың дәмін татып, иісін сеземіз

Біз өзімізді құдіретімен қоршап алған сәтке қол тигіземіз

Бұл біздің бес сезім мүшелеріміздің болмысының үнемі қайта туылуы

Бұл пейзаждардың арғы бетіне өтетін сәт

Желге жанашырмыз, бұлтқа тиеміз

Түн ортасында күн, күн ортасында түн

Осы сәттен ләззат алыңыз, ол мәңгілікке созылмайды

Бұл аңыздан басқа ештеңе емес, біз осы сәтті қозғаймыз деп үміттенеміз

Ақынның кеңістік-уақыттан қашатын бірнеше секундтары

Перде көтеріліп, сиқыр көтерілетін сәт

Алтыншы үнсіздіктің соңында Сүлейменді кездестірген жер

Егер біз Нирванаға жетпесек, табалдырықта болуымыз керек

Сонда да мен жай ғана осында, парағымның алдында отырмын

Мүмкін бұл сәт менің санамда ғана бар шығар

Ал мен жазған кезде мүлдем мифоманиялықпын

Бірақ маған қаламымды қалдырыңыз, мен тоқтата алмаймын

Сенің темекіге құмарсың сияқты менің де жазуға құмармын

Ал бұл тілекті жою үшін мен сенен қайтып оралуыңды өтінемін

'Себебі мен жаза алғанша, мен ойлауды жалғастырамын

Бұл аңыздан басқа ештеңе емес, біз осы сәтті қозғаймыз деп үміттенеміз

Ақынның кеңістік-уақыттан қашатын бірнеше секундтары

Біз қайта ашатын, азды-көпті білетін сәттер

Сен оған тиіп қойғансың Джеки, мен куәмін

Біз өз көзқарасымызды өзгертуге деген ұмтылыспен қаламымызды суға батырдық

Жасырын қашу ретінде параллель бағытты алу

Біз қаламымызды суға батырдық және бұл шынымен бидғат па?

Біз өзімізді болжайтынымызды және өлең жазатынымызды айту