Nos absents - Grand Corps Malade

C’est pas vraiment des fantômes, mais leur absence est tellement forte

Qu’elle crée en nous une présence qui nous rend faible ou nous supporte

C’est ceux qu’on a aimés qui créent un vide presque tangible

Car l’amour qu’on leur donnait est orphelin et cherche une cible

Pour certains on le savait, on s'était préparé au pire

Mais d’autres ont disparu d’un seul coup, sans prévenir

On leur a pas dit au revoir, ils sont partis sans notre accord

Car la mort a ses raisons que notre raison ignore

Alors on s’est regroupé d’un réconfort utopiste

À plusieurs on est plus fort mais on n’est pas moins triste

C’est seul qu’on fait son deuil, car on est seul quand on ressent

On apprivoise la douleur et la présence de nos absents

Nos absents sont toujours là, à l’esprit, dans nos souvenirs

Sur ce film de vacances, sur ces photos pleines de sourires

Nos absents nous entourent et resteront à nos côtés

Ils reprennent vie dans nos rêves, comme si de rien n'était

On se rassure face à la souffrance qui nous serre le cou

En se disant que là où ils sont, ils ont sûrement moins mal que nous

Alors on marche, on rit, on chante, mais leur ombre demeure

Dans un coin de nos cerveaux, dans un coin de notre bonheur

Nous, on a des projets, on dessine nos lendemains

On décide du chemin, on regarde l’avenir entre nos mains

Et au cœur de l’action, dans nos victoires ou nos enfers

On imagine de temps en temps que nos absents nous voient faire

Chaque vie est un miracle, mais le final est énervant

Je me suis bien renseigné, on n’en sortira pas vivant

Il faut apprendre à l’accepter pour essayer de vieillir heureux

Mais chaque année nos absents sont un petit peu plus nombreux

Chaque nouvelle disparition transforme nos cœurs en dentelle

Mais le temps passe et les douleurs vives deviennent pastel

Ce temps qui, pour une fois, est un véritable allié

Chaque heure passée est une pommade, il en faudra des milliers

Moi, les morts, les disparus, je n’en parle pas beaucoup

Alors j'écris sur eux, je titille mes sujets tabous

Ce grand mystère qui nous attend, notre ultime point commun à tous

Qui fait qu’on court après la vie, sachant que la mort est à nos trousses

C’est pas vraiment des fantômes, mais leur absence est tellement forte

Qu’elle crée en nous une présence qui nous rend faible ou nous supporte

C’est ceux qu’on a aimés qui créent un vide presque infini

Qu’inspirent des textes premier degré

Faut dire que la mort manque d’ironie

Бұл шын мәнінде елестер емес, бірақ олардың жоқтығы соншалықты күшті

Бұл бізде бізді әлсіз ететін немесе қолдайтын қатысуды тудырады

Дәл біз жақсы көретіндер дерлік бос кеңістікті жасайды

Өйткені оларға берген махаббатымыз жетім қалып, нысана іздейді

Кейбіреулер үшін біз ең нашарға дайындалдық

Бірақ басқалары ескертусіз кенет жоғалып кетті

Біз олармен қоштаспадық, олар біздің келісімімізсіз кетіп қалды

Өйткені өлімнің өз себептері бар, біздің ақыл-ойымыз елемейді

Осылайша біз утопиялық жайлылықпен бірге болдық

Бірге біз күштіміз, бірақ қайғымыз кем емес

Сіз жалғыз қайғырасыз, өйткені сіз өзіңізді сезінгенде жалғызсыз

Біз азапты және келмейтіндеріміздің болуын жеңеміз

Қатыспағандарымыз әрқашанда, жадымызда, жадымызда

Осы демалыс фильмінде, күлкіге толы фотосуреттерде

Біздің жоқтарымыз бізді қоршап, қасымызда қалады

Ештеңе болмағандай олар біздің түсімізге жанды

Біз мойнымызды қысатын ауырсынуды жұбатамыз

Олар жүрген жерінде бізден де аз ауыратын шығар деп ойлап

Сондықтан біз жүреміз, күлеміз, ән айтамыз, бірақ олардың көлеңкесі қалады

Миымыздың бір бұрышында, бақытымыздың бір бұрышында

Жоспарларымыз бар, ертеңімізді жобалаймыз

Біз жолды шешеміз, болашақты өз қолымызда көреміз

Және әрекеттің қызуында, біздің жеңістерімізде немесе тозақымызда

Біз әлсін-әлсін келмейтіндер бізді істеп жатқанымызды көреді деп елестетеміз

Әрбір өмір ғажайып, бірақ соңы жүйкені жұқартады

Мен үй тапсырмасын орындадым, біз оны тірі қалдырмаймыз

Бақытты қартаюға тырысу үшін оны қабылдауды үйрену керек

Бірақ жыл сайын біздің жұмысқа келмейтіндер аздап көбейіп барады

Әрбір жаңа жоғалу біздің жүрегімізді шілтерге айналдырады

Бірақ уақыт өтіп, өткір ауырсыну пастелге айналады

Бұл жолы нағыз одақтас болды

Өткізілген әрбір сағат - бұл жақпа, оған мыңдаған қажет

Мен, өлгендер, жоғалғандар, мен бұл туралы көп айтпаймын

Сондықтан мен олар туралы жазамын, тыйым салынған тақырыптарды атаймын

Бұл бізді күтіп тұрған үлкен жұмбақ, бәрімізге ортақ ортақтығымыз

Өлімнің өкшемізде екенін біле тұра, бізді өмірдің соңынан жүгіретін кім

Бұл шын мәнінде елестер емес, бірақ олардың жоқтығы соншалықты күшті

Бұл бізде бізді әлсіз ететін немесе қолдайтын қатысуды тудырады

Бұл біз жақсы көретіндер шексіз дерлік бос кеңістікті жасайды

Бірінші дәрежелі мәтіндер нені шабыттандырады

Өлімге ирония жетіспейтінін айту керек