J'écris à l'oral - Grand Corps Malade

C'était un soir sans histoire, une fin de journée au destin sobre

21h sans espoir, un mercredi d’octobre

Sur le macadam fatigué, trottoir en pente rue des Dames

Très loin des drames agités c’est ma première soirée slam

Des êtres humains dans un café sont regroupés pour s'écouter

Ils prennent la parole un par un et mes oreilles sont envoûtées

Des humains à égalité chacun est libre de se lancer

Le principe est très simple encore fallait-il y penser

Je suis d’abord resté passif mais j’ai tout de suite rêvé d’action

Je suis d’abord resté pensif pour comprendre cette révélation

J’ai pris une avalanche de rimes et une cascade de thèmes

Si loin du star-system, tu restes tard si t’aimes

Quelques instants après j’ai déterré l’encrier

En créant sans prier

Pour hurler sans crier

Sans accroc sans vriller

Dans la voix l’encre y est

Pour recevoir sans briller

Et donner sans trier

Le slam a giflé mon esprit puis libère les passions

Secouant mon envie créative restée en hibernation

A la recherche des ces ambiances dans tout Paris je vais zoner

C’est décidé ma voix est libre et son timbre va raisonner

La poésie dans les bars a rendez-vous avec la vie

Je l’ai vu et tu le vis

Je l’avoue je l’ai suivi

Elle prend forme elle grandit

Elle rayonne et elle s’entend

Elle t’enlace et une fois qu’elle te tient elle prend son temps

La poésie dans les bars ne sort que dans nos voix

Le concept même de ces soirées est un poème qui s’entrevoit

La poésie se cache partout, sur le comptoir, dans ton demi

Elle déborde sur le trottoir et se propage, l'épidémie

Moi j’oublierai jamais l’année où j’ai choppé le virus

Quand tu trébuches sur un hasard et que tu tombes sur un bonus

Ces soirées où l’on se livre, ces moments où l’on se lève

Des heures à user nos salives, croquer les mots jusqu'à la sève

J’oublierai pas ces instants rares où la nuit sert de terrain

A la recherche de l'éphémère moitié inquiet moitié serein

J’sais pas si le bonheur se touche mais on l’a peut être frôlé 2−3 fois

Dans cette atmosphère un peu louche se reflétant dans nos voix

J’oublierai pas ces coeurs ouverts de toutes provenances et de tout âges

Unie dans l’envie de découvrir dans l'écoute et le partage

Ceux qui étaient là ne changeraient rien même si tout était à refaire

Et puis en plus un texte dit c'était quand même un verre offert

Ces soirées sont toujours là mais le mieux c’est quand tu fais connaissance

Rien ne vaut le charme de l’inconnu la découverte et l’innocence

Cette nostalgie me rappelle souvent que j’ai aussi serré des mains

Des rencontres qui font que t’aimerais qu’hier déteigne sur demain

J’suis toujours plein de motivation et je récidive sans façon

Recherchant cette sensation qui vaut bien 700 passions

De cette époque non révolue j’ai reçu un héritage viral

Une manie qui ne me quitte plus c’est vrai, j'écris à l’oral

C'était un soir sans histoire une fin de journée au destin sobre,

21h sans espoir un mercredi d’octobre

J’ai entendu des voix qui touchent comme des chorales dans mon moral

Depuis j’ai de l’encre plein la bouche, depuis j'écris à l’oral

Бұл бір оқиғасыз кеш болды, күннің ақыры аяқталды

Үмітсіз сағат 21.00, қазанның сәрсенбісінде

Шаршаған асфальтта, еңіс жаяу жүргіншілер жолында

Мазасыз драмалардан өте алыс бұл менің алғашқы слем-түнім

Кафедегі адамдар бірін-бірі тыңдау үшін бір-біріне топтасып отырады

Олар бірінен соң бірі сөйлеп, құлағым таңырқайды

Тең адамдар, барлығы еркін жүре алады

Принцип өте қарапайым, сіз әлі де бұл туралы ойлануыңыз керек еді

Мен басында пассивті болдым, бірақ бірден әрекет етуді армандадым

Мен бұл ашуды түсіну үшін алдымен ойланып қалдым

Мен рифмалардың көшкінін және тақырыптардың каскадын алдым

Жұлдыздар жүйесінен алыс, қаласаңыз кешігіп қаласыз

Біраз уақыттан кейін мен сия сауытты қазып алдым

Намаз оқымай жарату арқылы

Айқайламай айқайлау

Бұрылмай іркілмей

Дауыста сия бар

Жарқырамай қабылдау

Және сұрыптамай беріңіз

Соққы менің ойымды ұрып жіберді, содан кейін құмарлықтарды босатты

Ұйқыдағы шығармашылық құштарлығымды сейілту

Мен бүкіл Парижде осы атмосфераны іздеймін

Менің дауысым еркін және оның тембрі себеп болады деп шешті

Барлардағы поэзияның өмірмен датасы бар

Мен көрдім, сен де көрдің

Мойындаймын, мен оны ұстандым

Ол өсетін пішінді алады

Ол жарқырайды және ол араласады

Ол сені құшақтайды, бір рет ұстаса уақытын алады

Барлардағы поэзия тек біздің дауысымызбен шығады

Бұл кештердің концепциясының өзі көз ілмейтін өлең

Поэзия әр жерде, кассада, сіздің жартыңызда жасырылады

Ол тротуардан асып, тарайды, індет

Мен вирус жұқтырған жылды ешқашан ұмытпаймын

Кездейсоқтықтан сүрініп, бонусқа тап болғанда

Осы кештерде біз рахаттанамыз, осы сәттер біз тұрамыз

Сілекейімізді пайдалану үшін сағаттар, сөздерді шырынға айналдыру

Түн жерге түскен сирек сәттерді ұмытпаймын

Жартылай уайымдайтын жартылай тыныштықты іздеуде

Бақыттың бір-біріне тиетінін білмеймін, бірақ біз оған 2-3 рет қарсы шыққан шығармыз

Бұл аздап көлеңкелі атмосферада біздің дауыстарымыз көрінеді

Мен өмірдің барлық салаларындағы және барлық жастағы ашық жүректерді ұмытпаймын

Тыңдау және бөлісу арқылы ашуға деген ұмтылыс біріккен

Егер бәрі қайталанса, сонда болғандар ештеңені өзгертпес еді

Содан кейін қосымша мәтін бұл әлі де тегін сусын екенін айтты

Бұл партиялар әлі де бар, бірақ ең жақсысы сіз бір-біріңізбен танысқан кезде

Белгісіз ашылу мен кінәсіздіктің сүйкімділігіне ештеңе жетпейді

Бұл сағыныш менің де қол алысқанымды жиі еске түсіреді

Кешегі күнді ертеңге қалдыратын кездесулер

Мен әрқашан мотивацияға толымын және мен рәсімсіз қайта қылмыс жасаймын

700 құмарлыққа тұрарлық осы сезімді іздеу

Сол уақыттан бері мен вирустық мұра алдым

Мені тастамайтын мания бұл рас, ауызша жазамын

Бұл оқиғасыз кеш болды, күннің ақыры,

Қазан айының сәрсенбісінде 21:00 үмітсіз

Моралымда хор сияқты әсер ететін дауыстарды естідім

Аузымда сия бардан, ауызша жазғаннан бері