Au feu rouge - Grand Corps Malade

«Heureusement, j’n’ai pas d’enfant» se dit Yadna très souvent

«Ce serait encore plus dur, encore plus humiliant»

Et puis comment elle aurait fait avec un bébé comme paquetage?

Est-ce qu’il aurait survécu après tout c’voyage?

Yadna a fui les bombes, la guerre dans son pays

Elle sait qu’elle avait peur mais ne sait plus de quels ennemis

Entre les tirs de son président, des rebelles, de l’occident

De Daesh et des Kurdes, elle ne sait plus d’où vient l’vent

Elle ne sait plus d’où vient la poudre qui a rasé son village

Elle ne sait plus qui tire les balles qui ont éteint tous ces visages

Elle sait juste que l’Homme est fou et qu’c’est là-bas, en Syrie

Que s’est formé petit à p’tit l'épicentre de sa folie

Yadna pense à tout ça en s’approchant d’ma vitre

Moi, j’lui: «Non» avec la main et j’redémarre bien vite

J’avais p’t-être un peu d’monnaie mais j’suis pressé, faut qu’je bouge

J’me rappelle de son regard, j’ai croisé Yadna au feu rouge

Après trois mois d’périple dans toutes sortes d’embarcations

Elle a souvent cru qu’la mort serait la seule destination

Comme lors de cette nuit noire au milieu d’la mer Égée

Dépassée par les vagues sur un bateau bien trop léger

Entre les centres de rétention et les passeurs les plus cruels

Yadna a perdu d’vue tous ceux qui avaient fui avec elle

Elle s’est retrouvée seule avec la peur, le ventre vide

Et des inconnus aussi perdus qu’elle comme seuls guides

Marchant pendant des semaines puis payant à des vautours

Le droit d’se cacher à l’arrière des camions sans voir le jour

Après ces mois d’enfer, elle passe ses nuits sur un carton

Son Eldorado se situe Porte de la Chapelle, sous un pont

Yana pense à tout ça en s’approchant d’ma vitre

Moi, j’lui: «Non» avec la main et j’redémarre bien vite

J’avais p’t-être un peu d’monnaie mais j’suis pressé, faut qu’je bouge

J’me rappelle de son regard, j’ai croisé Yadna au feu rouge

Dans ses nuits, les cauchemars d’expulsion sont réguliers

Elle attend d’obtenir le statut d’réfugiée

Elle mendie au feu rouge avec la détresse comme baîllon

Elle se renseigne sur ses droits, petite princesse en haillon

Elle imagine parfois sa vie d'étudiante dans son pays

Si la justice avait des yeux, si la paix régnait en Syrie

Elle sourit même parfois, quand elle trouve la force d’y penser

Elle rêve en syrien mais, là, elle pleure en français

J’aperçois Yadna rapidement lorsque l’feu passe au vert

J’ai un p’tit pincement au cœur, mais j’suis en retard et j’accélère

Les plus grands drames sont sous nos yeux mais on est pressé, faut qu’on bouge

Y’a des humains derrière les regards;

j’ai croisé Yadna au feu rouge

«Бақытымызға орай, менің балаларым жоқ», - деп жиі айтады Ядна өзіне

«Бұл одан да қиын, одан да қорлау болар еді»

Сонда ол нәрестені пакет ретінде қалай жасар еді?

Осы сапардан кейін ол тірі қалар ма еді?

Ядна бомбалардан, өз еліндегі соғыстан қашып кетті

Ол қорқатынын біледі, бірақ енді қай жауларын білмейді

Оның президентінің, көтерілісшілердің, батыстың оқтары арасында

ДАИШ пен күрдтерден ол енді желдің қайдан келетінін білмейді

Ол енді ауылын ойран еткен ұнтақтың қайдан шыққанын білмейді

Сол жүздердің бәрін өшірген оқтарды кім атқанын ол білмейді

Ол жігіттің жынды екенін және оның Сирияда екенін біледі

Бұл бірте-бірте оның ессіздігінің ошағын құрады

Ядна менің тереземе жақындай отырып, осының бәрін ойлайды

Мен оған: «Жоқ» деп қолыммен айтамын да, тез қайта бастаймын

Менде біраз өзгерістер болған шығар, бірақ мен асығып тұрмын, көшуім керек

Оның көзқарасы есімде, мен Яднаны қызыл шамда кездестірдім

Үш ай бойы қайықтардың барлық түрлерінде саяхаттағаннан кейін

Ол көбінесе өлім ғана баратынына сенетін

Эгей теңізінің ортасындағы сол қараңғы түндегідей

Тым жеңіл қайықта толқын басып озды

Қамау изоляторлары мен ең қатыгез контрабандашылар арасында

Ядна онымен бірге қашқандардың барлығын көрмей қалды

Ол қорқып, аш қарынмен жалғыз қалды

Біздің жалғыз гидтеріміз сияқты ол сияқты бейтаныс адамдар жоғалды

Апталар бойы жаяу жүріп, сосын лашындарға төлейді

Күнді көрмей жүк көліктерінің артына тығылу құқығы

Осы тозақтың айларынан кейін ол түндерін картон үстінде өткізеді

Оның Эльдорадосы Порт-де-ла-Шапеллде, көпірдің астында

Яна осының бәрін менің тереземе жақындап отырып ойлайды

Мен оған: «Жоқ» деп қолыммен айтамын да, тез қайта бастаймын

Менде біраз өзгерістер болған шығар, бірақ мен асығып тұрмын, көшуім керек

Оның көзқарасы есімде, мен Яднаны қызыл шамда кездестірдім

Оның түндерінде қуылу қорқынышы тұрақты болады

Ол босқын мәртебесін алуды күтіп отыр

Ол қызыл шамға жалынып сұрайды

Құқықтарын сұрайды, шүберек киген кішкентай ханшайым

Ол кейде өз еліндегі студенттік өмірін елестетеді

Әділдіктің көзі болса, Сирияда тыныштық орнаса

Ол тіпті кейде бұл туралы ойлауға күш тапқан кезде күледі

Ол сириялық түс көреді, бірақ қазір французша жылайды

Жарық жасыл жанған кезде Яднаны тез көремін

Менің жүрегімде аздап діріл бар, бірақ мен кешігіп қалып, жылдамдаймын

Ең керемет драмалар көз алдымызда, бірақ біз асығудамыз, қозғалуымыз керек

Көздің артында адамдар бар;

Мен қызыл шамда Яднадан өттім