Не уходи - Екатерина Яшникова

Не уходи, 28 портретов у меня в груди, они все твои.

Ну что мне делать с собой, если в каждом лице я твои нахожу черты

Не уходи, я же помню дорогу, я позади, словно сорванный лист к подолу,

Тенью по полу, шагами по мостовой следую за тобой

Не уходи, не уходи…

Не уходи, 48 портретов у меня в груди, они все твои.

Ну что мне делать с собой, если в каждом лице я твои нахожу черты.

Не уходи, ты мой крик не услышишь из-за сурдин у меня в груди, как нарывы

Странные силы, так невыносимо молчание в тишине, мне…

Не уходи…Не уходи…

Тело сжато пружиной и вмято в кровать,

Скомкан улей простынный, и сброшен за борт,

Меня можно порвать, раскусить, прожевать —

Я уже не портрет.

Я уже натюрморт.

Точно имя застряло в изгибах костей.

Распрямляюсь — и слышу, как буквы скребут.

Кто-то умный собрал меня из запчастей.

Запасной, как ключи, колесо, парашют.

Оттого и ненужной, как третий носок.

Я калачик, я мячик на глади морской.

Я уже натюрморт.

И мой правый висок

Слышит холод, щелчок и покой.

Не уходи…Не уходи.

Кетпе, кеудемде 28 портрет, бәрі сенікі.

Жарайды, әр жүзден сенің қасиетің табылса, өзіммен не істеймін

Кетпе, жолды есіме аламын, артта қалдым, етегіне дейін үзілген жапырақ,

Едендегі көлеңке, тротуардағы қадамдар сіздің артыңыздан келеді

Барма, кетпе...

Кетпе, кеудемде 48 портрет, бәрі сенікі.

Жарайды, әр жүзден сенің қасиетің табылса, өзіммен не істеймін.

Кетпе, қайнағандай кеудемдегі мылқаулықтан айқайымды естімейсің

Біртүрлі күштер, тыныштықтағы тыныштық соншалықты шыдамсыз, мен...

барма...барма...

Дене серіппемен қысылып, төсекке басылады,

Парақ ұясы мыжылған және бортқа лақтырылған,

Мені жыртуға, шағуға, шайнауға болады -

Мен енді портрет емеспін.

Мен қазірдің өзінде натюрмортпын.

Сүйектің қисығына қадалған есім сияқты.

Мен түзелемін - мен әріптердің тырналғанын естимін.

Ақылды біреу мені бөлшектерден жинады.

Кілт, дөңгелек, парашют сияқты қосалқы бөлшектер.

Сондықтан бұл үшінші шұлық сияқты қажетсіз.

Мен шармын, теңіз бетіндегі шармын.

Мен қазірдің өзінде натюрмортпын.

Және менің оң ғибадатханам

Суық, шерту және тыныштықты естиді.

Барма...Кетпе.