Наша весна - Екатерина Яшникова

Мааарт… На московских дорогах коты снова плачут по марту.

Аааартилерейским огнём в сердце март, как пробоина в борту.

Течь, течь, течь — мой потонет корабль, и я снова рядом с тобой лежу

Нет, нет, нет, эти письма — пустые мечты, я тебе ничего не скажу.

Наша весна не наступит не завтра, не после, не через год.

Наша весна где-то между, за кадром, где чёрт её разберёт.

Ты вне краплёной колоды, ты карта, ушедшая из рук.

Тысячи нежных мелодий, и ты в них как призрачный отзвук

Мне, мне, мне бы больнее и ближе, но страх только множит во мне вину

Нет, нет, нет я топлю свой корабль и тихо одна ухожу ко дну.

Наша весна не наступит не завтра, не после, не через год.

Наша весна где-то между, за кадром, где чёрт её разберёт.

Наша весна не наступит не завтра, не после, не через год.

На весна уже дни, месяца, годы как укрывает лёд.

Маарт... Мәскеу жолдарында наурызда мысықтар тағы жылайды.

Аааа артиллерия наурыздың қақ ортасында, Тақтада тесілгендей.

Ағын, ағыс, ағыс – менің кемем батады, тағы да жаныңда жатырмын

Жоқ, жоқ, жоқ, бұл хаттар бос армандар, мен саған ештеңе айтпаймын.

Біздің көктем ертең де келмейді, кейін де, бір жылдан кейін де келмейді.

Біздің бұлақ бір жерде, шайтан айтып беретін сахнаның ар жағында.

Сіз белгіленген палубадан шықтыңыз, сіз қолыңыздан тыс картасыз.

Мыңдаған нәзік әуендер, сіз олардың ішінде елес жаңғырық сияқтысыз.

Мен үшін, мен үшін, мен үшін бұл ауыррақ және жақынырақ болар еді, бірақ қорқыныш менің ішімдегі кінәні еселейді.

Жоқ, жоқ, жоқ, мен өз кемемді суға батырып, үнсіз жалғыз төмен түсемін.

Біздің көктем ертең де келмейді, кейін де, бір жылдан кейін де келмейді.

Біздің бұлақ бір жерде, шайтан айтып беретін сахнаның ар жағында.

Біздің көктем ертең де келмейді, кейін де, бір жылдан кейін де келмейді.

Көктемге дейін күндер, айлар, жылдар мұз басқан.