Schnee - Blumfeld

Noch trägt die Welt ihr weißes Kleid

Die Nacht hat alles zugeschneit

Ich stehe am Fenster da und schaue auf den Schnee

Und weiß wie Schnee ein Blatt Papier

Liegt da und fragt «wie geht es dir?»

Ich mache mir meinen Reim und singe, was ich sehe

Die Möwen, sie kreisen in Scharen vorm Fenster

Die Briefträger kommt und bahnt sich seinen Weg

Wie alles andächtig schweigt in der Früh

Und ich sehe wie die Eisblumen blühen

Und hoch vom Himmelszelt, rieselt es und fällt, der Schnee

Es liegt noch Schnee und ich sitze hier

Gedankenschnee auf dem Papier

Die Gegend glänzt und auf den Dächern schmilzt der Schnee

Ich will nicht aus dem Staunen raus

Gehe in den Schnee durchs Treppenhaus

Die Kälte klirrt und man kann seinen Atem sehen

Ein Nachbar streut Salz auf die spiegelnden Straßen

Und jeder, der geht, hinterlässt seine Spur

Unter den Füßen im Takt

Mit jedem Schritt knirscht es und knackt

Und ich hab Lust zu gehen durch ein weißes Wehen, im Schnee

Noch trägt die Welt ihr weißes Kleid

Es hat den ganzen Tag geschneit

Der Fluß steht still und starr, die Krähe hackt den Schnee

Und auf dem Tisch mein Blatt Papier

Liegt da und fragt «wie geht es dir?»

Die Landschaft leuchtet blau, ich singe, was ich sehe

Die Glocken am Abend, sie läuten zur Dämmerung

Und Schneeflocken tanzen vorm Fenster dazu

Eisig und weiß liegt die Flur

Es wird Nacht und es schweigt die Natur

Ein Anblick so vertraut, noch einmal und es taut, der Schnee

Әлем әлі күнге дейін ақ көйлегін киіп жүр

Түнде барлығы қар жауды

Мен терезенің алдында тұрып, қарға қарап тұрмын

Ал қардай аппақ қағаз

Сол жерде жатып «қалайсың?» деп сұрайды.

Мен рифмді жасап, көргенімді айтамын

Шағалалар топ-тобымен терезенің алдында айналады

Пошташы келіп жолын салады

Таңертең бәрі қалайша үнсіз

Ал мен аяздың гүлдеп тұрғанын көремін

Ал аспанның биікте, ол дірілдеп, жауады, қар

Қар әлі жауды, мен осында отырмын

Қағаздағы ойдың қары

Айналасы жылтырап, төбелердегі қар еріп жатыр

Мен таң қалуды тоқтатқым келмейді

Қарда баспалдақ арқылы өтіңіз

Суық сылдырлап, тынысы көрініп тұр

Көршісі шағылысатын көшелерге тұз себеді

Ал кеткен әрбір адам өз ізін қалдырады

Аяқ астынан

Қадам сайын сықырлап, жарылып кетеді

Ал мен ақ самалмен, қарда жүргендей сезінемін

Әлем әлі күнге дейін ақ көйлегін киіп жүр

Күні бойы қар жауды

Өзен тоқтап тұр, қарға қарды жарып жатыр

Ал менің парақшам үстел үстінде

Сол жерде жатып «қалайсың?» деп сұрайды.

Пейзаж көгілдір жарқырайды, Көргенімді ән саламын

Қоңыраулар кешке, ымыртта соғылады

Ал қар бүршіктері терезенің алдында билейді

Дәліз мұзды және ақ

Түн түсіп, табиғат үнсіз

Тағы да таныс көрініс, қар ериді