Ophelia - Bacio Di Tosca

Es neigt ein Weidenbaum sich übern Bach

Und zeigt im klaren Strom sein graues Laub,

Mit welchem sie phantastisch Kränze wand

Von Hahnfuß, Nesseln, Maßlieb, Purpurblumen,

Die dreiste Schäfer gröblicher benennen,

Doch unsere züchtgen Mädchen Totenfinger.

Dort, als sie aufklomm, um ihr Laubgewinde

An den gesenkten Ästen aufzuhängen,

Zerbrach ein falscher Zweig, und niederfielen

Die rankenden Trophäen und sie selbst

Ins weinende Gewässer.

Ihre Kleider verbreiteten sich weit und trugen sie

Sirenen gleich ein Weilchen noch empor,

Indes sie Stellen alter Weisen sang,

Als ob sie nicht die eigne Not begriffe,

Wie ein Geschöpf, geboren und begabt

Für dieses Element.

Doch lange währt' es nicht,

Bis ihre Kleider, die sich schwer getrunken,

Das arme Kind von ihren Melodien

Hinunterzogen in den schlamm’gen Tod.

Өзеннің үстінде тал иіліп тұр

Мөлдір ағында оның сұр жапырақтарын көрсетеді,

Онымен ол фантастикалық гүл шоқтарын қойды

Сарымсақ, қалақай, Маслиеб, күлгін гүлдер,

Батыл шопандарды дөрекі атаңыз,

Бірақ біздің өсірілген қыздар Төтенфингер.

Сол жерде, ол өрмелеп бара жатқанда, жапырақтардың жіптерінің айналасында

төмен түсірілген бұтақтардан ілу үшін,

Жалған бұтақты сындырып, құлап түсті

Альпинистік кубоктар және өзі

Жылап тұрған суға.

Олардың киімдері кең таралып, киінді

Сиреналар біраз уақытқа көтеріледі

Ол ескі әуендердің үзінділерін шырқаған кезде,

Ол өз қажеттілігін түсінбегендей,

Туған және дарынды жаратылыс сияқты

Осы элемент үшін.

Бірақ бұл ұзаққа бармады

Оның киімі қатты мас болғанша,

Олардың әуендерінің бейшара баласы

Лайлы өлімге сүйреп апарды.