Улетаем - Юрий Визбор

Листьев маленький остаток

Осень поздняя кружила.

Вот он, странный полустанок

Для воздушных пассажиров.

Слабый ветер ностальгии

На ресницах наших тает.

До свиданья, дорогие, —

Улетаем, улетаем.

Мы в надежде и в тревоге

Ждем в дороге перемены,

Ожидая, что дороги

Заврачуют боль измены.

В голубой косынке неба

Белым крестиком мы таем…

От того, кто был и не был,

Улетаем, улетаем.

Нам бы встать да оглянуться,

Оглядеться б, но задаром

Мы все крутимся, как блюдца

Неприкаянных радаров.

Ах, какая осень лисья!

Ах, какая синь густая!

Наши судьбы — словно листья, —

Улетаем, улетаем.

Ну так где ж он, черт крылатый

На крылатом крокодиле?

Ах, какими мы, ребята,

Невезучими родились!

Может, снег на наши лица

Вдруг падет да не растает…

Постараемся присниться,

Улетаем, улетаем.

Жапырақтардың кішкене қалдықтары

Кеш күз айналады.

Міне, біртүрлі жарты станция

Әуе жолаушыларына.

Сағыныштың әлсіз желі

Ол кірпіктерімізге ериді.

Қош бол, қымбаттыларым,

Біз ұшамыз, біз ұшамыз.

Біз үміт пен уайымдамыз

Жолда өзгеріс күтеміз,

Жолдарды күту

Сатқындықтың азабын емдеңіз.

Аспанның көк орамалында

Ақ крестпен біз ерітеміз ...

Бар болған және болмаған адамнан,

Біз ұшамыз, біз ұшамыз.

Орнымыздан тұрып, айналамызға қарауымыз керек

Айналаңызға қараңыз, бірақ ештеңе емес

Біз бәріміз табақша сияқты айналамыз

Жалған радарлар.

Әй, түлкі күз!

О, қандай терең көк!

Тағдырымыз жапырақ тәрізді,

Біз ұшамыз, біз ұшамыз.

Ал, ол қайда, қанатты шайтан

Қанатты крокодилде ме?

Ой, біз неміз жігіттер

Бақытсыз туылған!

Мүмкін бетімізге қар жауған шығар

Кенет ол құлап, ерімейді ...

Армандауға тырысайық

Біз ұшамыз, біз ұшамыз.