Спокойно, Дружище - Юрий Визбор

Спокойно, дружище, спокойно,

У нас еще все впереди.

Пусть шпилем ночной колокольни

Беда ковыряет в груди.

Не путай конец и кончину,

Рассветы, как прежде, трубят,

Кручина твоя не причина,

А только ступень для тебя.

По этим истертым ступеням,

По горю, разлукам, слезам

Идем, схоронив нетерпенье

В промытых ветрами глазах.

Виденья видали ночные

У паперти северных гор,

Качали мы звезды лесные

На черных глазищах озер.

Спокойно, дружище, спокойно,

И пить нам и весело петь,

Еще в предстоящие войны

Тебе предстоит уцелеть.

Уже и рассветы проснулись,

Что к жизни тебя возвратят,

Уже изготовлены пули,

Что мимо тебя просвистят.

Сабыр ет досым, сабыр ет

Бізде әлі бәрі алда.

Түнгі қоңырау мұнарасының төбесі

Кеудедегі қиындықтар.

Соңы мен соңын шатастырмаңыз

Таң, бұрынғыдай керней,

Сіздің бұралуыңыз себеп емес

Бірақ сіз үшін бір қадам ғана.

Осы тозған қадамдарда,

Қайғы, айырылу, көз жас арқылы

Шыдамсыздықты көміп, кеттік

Желмен жуылған көздерде.

Түнде көрінетін көріністер

Солтүстік таулардың кіреберісінде,

Біз орман жұлдыздарын тербеттік

Көлдердің қара көздерінде.

Сабыр ет досым, сабыр ет

Біз ішіп, көңілді ән айтамыз,

Алдағы соғыстарда

Сіз аман қалуыңыз керек.

Таң атып әлдеқашан оянған

Сізді өмірге не қайтарады

Оқтар қазірдің өзінде жасалған

Олар сенің қасыңнан ысқырып өткен.