Синие Горы - Юрий Визбор

Я помню тот край окрыленный,

Там горы веселой толпой

Сходились у речки зеленой,

Как будто бы на водопой.

Я помню Баксана просторы,

Вершины в снегу золотом,

Ой горы, вы синие горы,

Вершины, покрытые льдом,

Вершины, покрытые льдом.

Здесь часто с тоской небывалой

Я думал, мечтал о тебе,

Туманы ползли с перевалов

Навстречу неясной судьбе.

Звенели гитар переборы,

И слушали их под окном

Ой горы, ой синие горы,

Вершины, покрытые льдом.

Пусть речка шумит на закатах

И плещет зеленой волной.

Уходишь ты вечно куда-то,

А горы повсюду со мной.

Тебя я увижу не скоро,

Но твердо уверен в одном:

Полюбишь ты синие горы,

Вершины, покрытые льдом.

Сол қанатты жиегі есімде,

Көңілді топта таулар бар

Олар жасыл өзенге жиналды,

Суаратын шұңқырдағы сияқты.

Бақсан кеңдігі есімде,

Алтын қардағы шыңдар

О, таулар, сен көк таусың,

Мұзбен жабылған шыңдар

Мұзбен жабылған шыңдар.

Мұнда бұрын-соңды болмаған сағынышпен жиі

Мен сен туралы ойладым, армандадым

Асулардан тұман сыбырлады

Белгісіз тағдырға.

Гитаралар шырылдады,

Терезе астында оларды тыңдады

О таулар, көк таулар,

Мұзбен жабылған шыңдар.

Күн батқанда өзен күркірей берсін

Және жасыл толқынмен шашырады.

Сіз әрқашан бір жерге кетіп барасыз

Ал таулар менімен бірге.

Мен сені жақын арада көрмеймін

Бірақ мен бір нәрсеге сенімдімін:

Көк тауларды жақсы көресің бе?

Мұзбен жабылған шыңдар.