Хамар-Дабан - Юрий Визбор

Забудь про все, забудь про все,

Ты не поэт, не новосел,

Ты просто парень из тайги —

Один винчестер, две ноги.

Тайга вокруг, тайга — закон.

Открыта банка тесаком,

А под ногами сквозь туман

Хрустит хребет Хамар-Дабан.

И жизнь легка — под рюкзаком

Шагай, не думай ни о ком,

И нету славы впереди,

А впереди одни дожди.

За перевалом умер день,

За перевалом нет людей,

И вроде нет на свете стран,

Где нет хребта Хамар-Дабан.

В мешочек сердца положи

Не что-нибудь, а эту жизнь,

Ведь будут тысячи столиц

Перед тобою падать ниц,

И будут тысячи побед,

А снится все-таки тебе

Одно и то же: сквозь туман

Хрустит хребет Хамар-Дабан.

Бәрін ұмыт, бәрін ұмыт

Сіз ақын емессіз, жаңадан келген адам емессіз,

Сіз жай ғана тайгадан келген жігітсіз -

Бір Винчестер, екі аяқ.

Тайга айнала, тайга заң.

Ашылған құмыра,

Ал тұман арқылы аяғыңның астында

Хамар-Дабан жотасы қыбырлайды.

Ал өмір оңай – рюкзактың астында

Жүр, ешкімді ойлама

Ал алда даңқ жоқ

Алда тек жаңбыр бар.

Өтті күн өтпестен,

Асудың артында адам жоқ,

Әлемде бірде-бір мемлекет жоқ сияқты,

Хамар-Дабан жотасы жоқ жерде.

Жүрек сөмкесіне салыңыз

Ештеңе емес, бұл өмір,

Өйткені, мыңдаған астаналар болады

Алдыңда құлау үшін,

Және мыңдаған жеңістер болады

Бірақ бәрібір армандайсың

Бір және бірдей: тұман арқылы

Хамар-Дабан жотасы қыбырлайды.