А помнишь, друг - Юрий Визбор

А помнишь, друг, команду с нашего двора,

Послевоенный — над веревкой — волейбол,

Пока для секции нам сетку не украл

Четвертый номер — Коля Зять, известный вор.

А первый номер на подаче — Владик Коп,

Владелец страшного кирзового мяча,

Который если попадал кому-то в лоб,

То можно смерть установить и без врача.

А наш защитник, пятый номер — Макс Шароль,

Который дикими прыжками знаменит,

А также тем, что он по алгебре король,

Но в этом двор его нисколько не винит.

Саид Гиреев, нашей дворничихи сын,

Торговец краденым и пламенный игрок.

Серега Мухин, отпускающий усы,

И на распасе — скромный автор этих строк.

Да, вот это — наше поколение, —

Рудиментом в нынешних мирах,

Словно полужесткие крепления

Или радиолы во дворах.

А вот противник — он нахал и скандалист,

На игры носит он то бритву, то наган:

Здесь капитанствует известный террорист,

Сын ассирийца, ассириец Лев Уран,

Известный тем, что, перед властью не дрожа,

Зверю-директору он партой угрожал,

И парту бросил он с шестого этажа,

Но, к сожалению для школы, не попал.

А вот и сходятся два танка, два ферзя,

Вот наша Эльба, встреча войск далеких стран:

Идет походкой воровскою Коля Зять,

Навстречу — руки в брюки — Левочка Уран.

Вот тут как раз и начинается кино.

И подливает в это блюдо остроты

Белова Танечка, глядящая в окно, —

Внутрирайонный гений чистой красоты.

Ну что, без драки?

Волейбол так волейбол!

Ножи отставлены до встречи роковой,

И Коля Зять уже ужасный ставит «кол»,

Взлетев, как Щагин, над веревкой бельевой.

Да, и это наше поколение, —

Рудиментом в нынешних мирах,

Словно полужесткие крепления

Или радиолы во дворах.

…Мясной отдел.

Центральный рынок.

Дня конец.

И тридцать лет прошло — о боже, тридцать лет!

-

И говорит мне ассириец-продавец:

«Конечно, помню волейбол.

Но мяса нет!»

Саид Гиреев — вот сюрприз!

— подсел слегка,

Потом опять, потом отбился от ребят.

А Коля Зять пошел в десантные войска,

И там, по слухам, он вполне нашел себя.

А Макс Шароль — опять защитник и герой,

Имеет личность он секретную и кров.

Он так усердствовал над бомбой гробовой,

Что стал член-кором по фамилии Петров.

А Владик Коп подался в городок Сидней,

Где океан, балет и выпивка с утра,

Где нет, конечно, ни саней, ни трудодней,

Но нету также ни кола и ни двора.

Ну, кол-то ладно, — не об этом разговор, —

Дай бог, чтоб Владик там поднакопил деньжат.

Но где найдет он старый сретенский наш

двор?

-

Вот это жаль, вот это, правда, очень жаль.

Ну что же, каждый выбрал веру и житье,

Полсотни игр у смерти выиграв подряд.

И лишь майор десантных войск Н. Н. Зятьев

Лежит простреленный под городом Герат.

Отставить крики!

Тихо, Сретенка, не плачь!

Мы стали все твоею общею судьбой:

Те, кто был втянут в этот несерьезный матч

И кто повязан стал веревкой бельевой.

Да, уходит наше поколение —

Рудиментом в нынешних мирах,

Словно полужесткие крепления

Или радиолы во дворах.

Есіңде ме, досым, біздің ауладағы команда,

Соғыстан кейінгі - арқанның үстінде - волейбол,

Біз бөлімнің торын ұрлағанға дейін

Төртінші нөмір – Коля күйеу бала, атақты ұры.

Алаңдағы бірінші нөмір - Владик Коп,

Қорқынышты брезент доптың иесі,

Ол біреудің маңдайына тисе,

Сонда өлімді дәрігерсіз де анықтауға болады.

Ал біздің қорғаушымыз, бесінші нөмір Макс Чарол,

Жабайы секірулермен кім әйгілі,

Сондай-ақ ол алгебрадағы патша болғандықтан,

Бірақ бұл үшін аула оны мүлде кінәламайды.

Біздің сыпырушының ұлы Гиреев айтты.

Ұрланған тауарларды сатушы және отты құмар ойыншы.

Серёга Мухин мұртын жіберіп,

Ал соңында – осы жолдардың қарапайым авторы.

Иә, бұл біздің ұрпақ,

Бүгінгі дүниенің қалдығы,

Жартылай қатты тіректер сияқты

Немесе аулалардағы радиограммалар.

Бірақ жау - ол арсыз және төбелес,

Ойындар үшін ол ұстара немесе револьвер киеді:

Мұнда белгілі террорист капитан болып отыр,

Ассириялық ұлы, Ассириялық Лев Уран,

Биліктің алдында қалтырап қалмайтыны белгілі,

Ол жануарлар директорын үстелмен қорқытты,

Ол үстелді алтыншы қабаттан лақтырып жіберді,

Бірақ, өкінішке орай, ол мектепке үлгермеді.

Міне, екі танк біріктіріледі, екі ханшайым,

Міне, біздің Эльба, алыс елдерден келген әскерлердің жиналысы:

Коляның күйеу баласы ұрылардың жүрісімен жүреді,

Алға қарай - шалбардағы қолдар - Левочка Уран.

Фильм осы жерден басталады.

Және бұл тағамға дәмдеуіш қосады

Белова Танечка, терезеге қарап, -

Таза сұлулықтың ауданішілік данышпан.

Ал, ұрыссыз ба?

Волейбол - бұл волейбол!

Пышақтар тағдырлы кездесуге дейін қойылады,

Ал Коляның күйеу баласы қазірдің өзінде қорқынышты ставка қояды,

Щагин сияқты киім жіптерінің үстінен көтерілу.

Иә, бұл біздің ұрпақ, -

Бүгінгі дүниенің қалдығы,

Жартылай қатты тіректер сияқты

Немесе аулалардағы радиограммалар.

…Ет бөлімі.

Орталық базар.

Күннің соңы.

Міне, отыз жыл өтті – құдай-ау, отыз жыл!

-

Ассириялық сатушы маған:

«Әрине, волейбол есімде.

Бірақ ет жоқ!»

Гиреев айтты, – бұл қандай тосын сый!

- сәл отырды,

Сосын тағы да, сосын жігіттермен төбелесті.

Коляның күйеу баласы десанттық әскерге барды,

Міне, қауесет бойынша, ол өзін толығымен тапты.

Макс Чароллес тағы да қорғаушы және қаһарман,

Оның құпия тұлғасы мен баспанасы бар.

Ол табыт бомбасына соншалықты ынталы болды,

Ол Петров есімімен негізгі мүше болды.

Ал Владик Коп Сидней қаласына барды,

Таңертең мұхит, балет және алкоголь қайда,

Мұнда, әрине, шана да, жұмыс күндері де жоқ,

Бірақ қазық та, аула да жоқ.

Жарайды, - біз бұл туралы емеспіз, -

Құдай сақтасын, Владик сонда ақша жинап жүрсін.

Бірақ ол біздің ескі Сретенскийді қайдан табады

аула?

-

Бұл өкінішті, бұл шынымен өкінішті.

Әркім сенім мен өмірді таңдады,

Қатарынан жеңіске жету арқылы өлімнің елу ойыны.

Ал десант әскерлерінің майоры Н.Н. Зятьев қана

Герат қаласының астында атылған өтірік.

Айқайлауды тоқтат!

Тыныш, Сретенька, жылама!

Біз бәріміз сіздің ортақ тағдырыңыз болдық:

Бұл жеңіл матчқа тартылғандар

Ал кім байланған болса, ол киімге айналды.

Иә, біздің ұрпақ кетіп жатыр

Бүгінгі дүниенің қалдығы,

Жартылай қатты тіректер сияқты

Немесе аулалардағы радиограммалар.