Так вот мое начало - Юрий Визбор

Так вот мое начало,

Вот сверкающий бетон

И выгнутый на взлете самолет…

Судьба меня качала,

Но и сам я не святой,

Я сам толкал ее на поворот.

Я сам толкал ее на поворот.

Простеганые ветрами

И сбоку, и в упор,

Друзья мои из памяти встают:

Разбойными корветами, вернувшимися в порт,

Покуривают трубочки — Салют!

Моя ж дорога синяя

Летит за острова,

Где ждет меня на выгнутой горе,

Подернутая инеем пожухлая трава

И пепел разговоров на заре.

Так вот обломок шпаги,

Переломанный о сталь,

Вот первое дыхание строки,

Вот чистый лист бумаги,

Вот непройденная даль, и море вытекает из реки.

Міне, менің бастамам

Міне, жарқыраған бетон

Ал ұшып бара жатқанда қисық ұшақ...

Тағдыр мені шайқады

Бірақ мен өзім әулие емеспін,

Мен оны бұруға итермеледім.

Мен оны бұруға итермеледім.

Желмен төселген

Бүйірлік және бос нүкте

Менің достарым есімнен шығады:

Портқа қайтып келе жатқан жалған корветтер

Олар түтікті шегеді - Сәлем!

Менің жолым көк

Аралдар үстінен ұшады

Мені қисық тауда күтетін жерде,

Аязды қураған шөп

Әңгіменің күлі таң ата.

Міне, қылыштың бір бөлігі,

Болатқа қарсы сынған

Міне, жолдың алғашқы тынысы,

Міне, бос парақ

Міне, жүріп өтпеген жол, өзеннен теңіз ағып жатыр.