Радуга - Юрий Визбор

— Смотри-ка, моя дорогая, к нам радуга в гости!

Какие законы Ньютона — лучей преломленье!

— Ах, глупенький, радуга — это ведь временный мостик

От неба до поля, от вечности и до мгновенья.

— Смотри-ка, моя дорогая, вот веточка мая!

— Ах, глупенький, это привет от далеких созвездий.

— Какая ж ты умная, право, моя дорогая…

— Конечно, мой милый, ведь в небо смотреть интересней.

То листья, то вести, то снег, то весна,

То блестки надежд на цветных парашютах.

Разломанным яблоком всходит луна,

По сходням на берег стекают минуты,

Как капли времен без границ и без дна…

— Но хлеб-то, моя дорогая, рождается в поле!

Смотри-ка, засеяно поле пшеницей озимой.

— А небо засеяно звездами, глупенький Коля…

Ах, что-то сегодня с тобою мы несовместимы.

— Ну как же на небе нам жить без крылечка и хлеба?

Пристроимся где-нибудь здесь в ожидании чуда.

— Согласна, но будем поглядывать в синее небо,

Поскольку уж если придут чудеса, то оттуда.

То листья, то вести, то снег, то весна,

То блестки надежд на цветных парашютах.

Разломанным яблоком всходит луна,

По сходням на берег стекают минуты,

Как капли времен без границ и без дна…

Октябрь — 31 октября 1983

Пахра

-Қарашы, жаным, бізге кемпірқосақ қонаққа келеді!

Ньютонның қандай заңдары – сәулелердің сынуы!

– Ой, ақымақ, кемпірқосақ – уақытша көпір

Аспаннан далаға, Мәңгіліктен сәтке.

«Қарашы, жаным, міне, мамырдың бұтағы!

– Әй, ақымақ, бұл алыстағы шоқжұлдыздардың сәлемі ғой.

-Сен қандай ақылдысың, жаным...

«Әрине, қымбаттым, аспанға қарау қызықтырақ.

Енді жапырақтар, сосын жаңалықтар, сосын қар, содан кейін көктем,

Бұл түрлі-түсті парашюттердегі үміт ұшқындары.

Ай сынған алмадай шығады,

Жағаға қарай өткелден минуттар ағып жатыр,

Шексіз, түбі жоқ уақыт тамшылары сияқты...

«Бірақ нан, қымбаттым, далада туады!»

Қараңызшы, егістік алқапқа күздік бидай егіліп жатыр.

- Аспанда жұлдыздар егілді, ақымақ Коля ...

О, бүгін біз сізбен үйлеспейтін нәрсе.

– Ендеше, подъездсіз, нансыз қалай өмір сүреміз?

Бір ғажайыпты күтіп, осында бір жерге қоныстанайық.

- Келісемін, бірақ көк аспанға қараймыз,

Өйткені ғажайыптар келсе, сол жерден.

Енді жапырақтар, сосын жаңалықтар, сосын қар, содан кейін көктем,

Бұл түрлі-түсті парашюттердегі үміт ұшқындары.

Ай сынған алмадай шығады,

Жағаға қарай өткелден минуттар ағып жатыр,

Шексіз, түбі жоқ уақыт тамшылары сияқты...

Қазан – 31 қазан 1983 ж

Пахра