Прощай, Москва - Юрий Визбор

Прощай, Москва, не надо слов и слез,

Скажу тебе сегодня по секрету:

Не знаешь ты, что я тебя увез,

В душе своей ношу тебя по свету.

Не знаешь ты, что, если у костра

Глаза подернет дым воспоминаний,

По долгим, одиноким вечерам,

К тебе ходить я буду на свиданье.

Мне здесь знаком, наверно, каждый двор,

Тебе на память подарил я детство,

И молодость, и солнечный задор

Ты, город мой, оставил мне в наследство.

Прощай, Москва, в сиянье гордых звезд,

Прими слова прощального привета,

Не знаешь ты, что я тебя увез,

В душе своей ношу тебя по свету.

Қош бол, Мәскеу, сөз бен көз жас қажет емес,

Бүгін мен сізге бір құпия айтайын:

Мен сені алып кеткенімді білмейсің

Жан дүниемде сені алып жүремін.

Сіз өртте не болғанын білмейсіз бе

Естеліктердің түтіні көзіңді жауып,

Ұзақ, жалғыз кештерде,

Мен саған кездесуге барамын.

Мен мұнда, бәлкім, әр аулада білемін,

Мен саған балалық шақ сыйладым,

Жастық та, шуақты ынта да

Сен, менің қалам, маған мұра қалдырдың.

Қош бол, Мәскеу, мақтаншақ жұлдыздардың жарқырауында,

Қоштасу сөзін қабыл алыңыз,

Мен сені алып кеткенімді білмейсің

Жан дүниемде сені алып жүремін.