Помни войну - Юрий Визбор

Помни войну!

Пусть далека она и туманна.

Годы идут, командиры уходят в запас.

Помни войну!

Это, право же, вовсе не странно:

Помнить все то, что когда-то касалось всех нас.

Гром поездов.

Гром лавин на осеннем Кавказе.

Падает снег.

Ночью староста пьет самогон.

Тлеет костер.

Партизаны остались без связи.

Унтер содрал серебро со старинных икон.

Помни войну!

Стелет простынь нарком в кабинете.

Рота — ура!

Коммунисты — идти впереди!

Помни войну!

Это мы — ленинградские дети,

Прямо в глаза с фотографий жестоких глядим.

Тихо, браток.

В печку брошены детские лыжи.

Русский народ роет в белой земле блиндажи.

Тихо, браток.

Подпусти их немного поближе —

Нам-то не жить, но и этим подонкам не жить.

Соғысты есте сақта!

Алыс және тұман болсын.

Жылдар өтеді, командирлер зейнеткерлікке шығады.

Соғысты есте сақта!

Бұл, шын мәнінде, мүлдем таңқаларлық емес:

Бір кездері бәрімізді алаңдатқан барлық нәрселерді есте сақтаңыз.

Пойыздардың күркіреуі.

Күзгі Кавказдағы қар көшкіні.

Қар жауады.

Түнде басшы самогон ішеді.

Өрт лаулап тұр.

Партизандар байланыссыз қалды.

Унтер ежелгі иконалардағы күмісті жұлып алды.

Соғысты есте сақта!

Халық комиссары кабинетте жайма-жай төсейді.

Рота - ура!

Коммунистер – алға!

Соғысты есте сақта!

Біз ленинградтық балалармыз,

Қаталдың фотоларынан көзге тіке қараймыз.

Тыныш, аға.

Балалардың шаңғылары пешке лақтырылды.

Орыс халқы ақ жерден блиндаж қазып жатыр.

Тыныш, аға.

Оларға сәл жақындауға рұқсат етіңіз -

Біз өмір сүре алмаймыз, бірақ бұл бейбақтар да өмір сүре алмайды.