О, посмотри какие облака - Юрий Визбор

О посмотри, какие облака

Возведены вдоль нашего романа,

Как-будто бы минувшие века

Дают нам знак таинственный и странный.

И странное обилие цветов,

И странно, что кафе не закрывают.

И женщины в оранжевых пальто,

Неслышно, как кувшинки проплывают.

О, посмотри, хотя бы на себя

В минутном отражении витрины,

Где манекены редкие скорбят

И катятся волнистые машины.

Где тонкая колеблется рука

Среди незамечательных прохожих,

Где ты стоишь похожа на зверька

И на смешного ангела похожа.

Прошу тебя, пожалуйста спаси,

Не брось меня на каменную муку,

Но женщина, ведущая такси,

Находит дом с названием разлука.

И ты уходишь весело, легко,

Пустеет двор, пустеет мирозданье…

Лишь ласковые днища облаков

Всю ночь висят над миром в ожиданьи.

Қараңдаршы қандай бұлттар

Біздің романсымыз бойына салынған

Өткен ғасырлар сияқты

Олар бізге жұмбақ және біртүрлі белгі береді.

Және біртүрлі гүлдер көптігі,

Ал кафенің жабылмағаны қызық.

Ал қызғылт сары пальтодағы әйелдер

Су лалагүлдерінің қалай қалқып жүргені естілмейді.

Әй, ең болмаса өзіңе қара

Дүкен витринасының минуттық бейнесінде,

Сирек кездесетін манекендер жоқтау айтатын жерде

Ал толқынды көліктер айналып келеді.

Жіңішке қол тербелетін жерде

Ерекше өтіп бара жатқандардың арасында,

Хайуан сияқты қайда тұрсың

Және ол көңілді періштеге ұқсайды.

Өтінемін, мені құтқарыңыз

Мені тас ұнға тастама,

Бірақ такси айдаған әйел

Аты бөлек үйді табады.

Ал сен көңілді, оңай кетесің,

Аула бос, ғалам бос ...

Тек бұлттардың нәзік түбі

Түні бойы олар әлемді күтумен ілулі тұрады.