Многоголосье - Юрий Визбор

О, мой пресветлый отчий край!

О, голоса его и звоны!

В какую высь не залетай,

Все над тобой его иконы.

И происходит торжество

В его лесах, в его колосьях.

Мне вечно слышится его

Многоголосье, многоголосье.

Какой покой в его лесах,

Как в них черны и влажны реки!

Какие храмы в небесах

Над ним возведены навеки!

И происходит торжество

В его лесах, в его колосьях.

Мне вечно слышится его

Многоголосье, многоголосье.

Я — как скрещенье многих дней,

И слышу я в лугах росистых

И голоса моих друзей,

И голоса с небес российских.

И происходит торжество

В его лесах, в его колосьях.

Мне вечно слышится его

Многоголосье, многоголосье.

О, менің нұрлы Отаным!

О, оның дауыстары мен қоңырауы!

Қандай биіктікке ұшпайды,

Жоғарыда сіз оның белгішесісіз.

Және мереке бар

Оның ормандарында, оның құлағында.

Мен оны үнемі естимін

Полифония, полифония.

Оның ормандарында қандай тыныштық,

Олардағы өзендер қандай қара және дымқыл!

Аспандағы храмдар қандай

Оның үстінде мәңгілік тұрғызылған!

Және мереке бар

Оның ормандарында, оның құлағында.

Мен оны үнемі естимін

Полифония, полифония.

Мен көп күндердің қиылысындаймын,

Мен шық басқан шалғындарда естимін

Және достарымның дауыстары

Және орыс аспанынан шыққан дауыстар.

Және мереке бар

Оның ормандарында, оның құлағында.

Мен оны үнемі естимін

Полифония, полифония.