Хижина - Юрий Визбор

Лучами солнечными выжжены,

Веселые и беззаботные,

Мы жили десять дней на хижине

Под Алибекским ледником.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Известные своей решимостью,

Несемся мы по склонам солнечным,

И лишь одной непогрешимостью

Мы держимся в крутых снегах.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Пускай в долине будет хуже нам,

Но не привыкли мы сутулиться,

Всегда верны мы нашим хижинам

И не завидуем дворцам.

Здесь горы солнцем не обижены,

А по февральским вечерам

Горят окошки нашей хижины,

Мешая спать большим горам.

Күн сәулесінен күйіп,

Көңілді және алаңсыз

Біз он күн күркеде тұрдық

Әлібек мұздығының астында.

Мұнда таулар күн ренжімейді,

Ал ақпанның кешінде

Біздің саятшылықтың терезелері өртеніп жатыр,

Үлкен таулардың ұйқысына кедергі жасау.

Өздерінің табандылығымен танымал

Біз күн шуақты беткейлермен асығамыз,

Және бір ғана қателікпен

Біз тік қарда ұстаймыз.

Мұнда таулар күн ренжімейді,

Ал ақпанның кешінде

Біздің саятшылықтың терезелері өртеніп жатыр,

Үлкен таулардың ұйқысына кедергі жасау.

Аңғардағы жағдайымыз нашар болсын,

Бірақ біз шалқаюға үйренбегенбіз,

Біз өз үйлерімізге әрқашан адалмыз

Ал біз сарайларды қызғанбаймыз.

Мұнда таулар күн ренжімейді,

Ал ақпанның кешінде

Біздің саятшылықтың терезелері өртеніп жатыр,

Үлкен таулардың ұйқысына кедергі жасау.