До Свиданья, Дорогие - Юрий Визбор

Вот как-будто бы сначала начинается судьба,

У бетонного причала, у последнего столба,

Здесь вдали остались бури,

Здесь земля уже близка,

Здесь косынку голубую я прищурившись искал.

И забудутся, едва ли,

Эти несколько минут —

Здесь меня когда-то ждали,

А теперь уже не ждут.

Белой пеной мягкой лапой

Бьются волны о маяк,

Я схожу себе по трапу,

Я схожу себе по трапу,

Независимый моряк.

Но все время призывают отдаленные моря,

Все куда-то уплывают, выбирая якоря,

Так и мы от чьих-то судеб,

Как от пирса отошли,

Так от нас уходят люди, словно в море корабли.

До свиданья, дорогие,

Вам ни пуха, ни пера,

Пусть вам встретятся другие

Лишь попутные ветра!

Море синее сверкает,

Чайки белые снуют,

Ни на что не намекаю,

Просто песенку пою…

Тағдыр бірінші басталатындай,

Бетон тіректе, соңғы бағанада,

Алыстан дауыл соғып тұр

Міне, жер жақын,

Міне, көзімді қысып көк орамал іздедім.

Және олар әрең ұмытылады

Осы бірнеше минуттар

Бір кездері мені күткен еді,

Ал енді олар күтпейді.

Ақ көбік жұмсақ табан

Толқындар маякқа соғылады

Мен баспалдақпен төмен түсемін,

Мен баспалдақпен төмен түсемін,

Тәуелсіз теңізші.

Бірақ барлық уақытта алыс теңіздер шақырады,

Барлығы бір жерде жүзіп, якорь таңдайды,

Демек біз біреудің тағдырынан,

Пирстен қалай алыстап кеттік

Міне, адамдар теңіздегі кемелер сияқты бізді тастап кетеді.

Қош бол қымбаттыларым

Сізде мамық немесе қауырсын жоқ,

Басқалар кездесе берсін

Тек таза жел!

Көк теңіз жарқырайды

Ақ шағалалар қыбырлайды

Мен ештеңені меңземеймін

Мен ән айтамын...