Чукотка - Юрий Визбор

Мы стояли с пилотом ледовой проводки,

С ледокола смотрели на гаснущий день.

Тихо плыл перед нами белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде.

Там стояла девчонка, по-простому одета,

И казалось, в тот вечер ей было легко,

И, рукой заслонившись от вечернего света,

С любопытством глядела на наш ледокол.

Вот и все приключенье.

Да и вспомнить — чего там?

Пароходик прошлепал, волнишка прошла.

Но вздохнул очень странно командир вертолета,

Философски заметив: Вот такие дела.

Ледокол тот за старость из полярки списали,

Вертолетчик женился, на юге сидит.

Да и тот пароходик уж ходит едва ли,

И на нем та девчонка едва ли стоит.

А потом будут в жизни дары и находки,

Много встреч, много странствий и много людей…

Отчего же мне снится белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде?

И некстати мне снится белый берег Чукотки

И какой-то кораблик на зеленой воде.

Біз мұз ұшқышымен тұрдық,

Мұзжарғыштан олар сөніп бара жатқан күнге қарады.

Біздің алдымызда Чукотканың ақ жағалауы тыныш қалықтады

Ал жасыл суда қайық.

Қарапайым киінген қыз тұрды,

Сол кеш оған оңай болған сияқты,

Қолыммен кешкі жарықтан өзімді қорғап,

Ол біздің мұзжарғышқа қызыға қарады.

Мұның бәрі шытырман оқиға.

Иә, және есіңізде болсын - не бар?

Пароход шашылды, толқын өтті.

Бірақ тікұшақ командирі біртүрлі күрсінді:

Философиялық тұрғыдан ескертеді: Міне, солай.

Сол мұзжарғыш кәрілік кезінде полярлық кемеден шығарылды,

Тікұшақ ұшқышы үйленіп, оңтүстікте отыр.

Иә, бұл пароход әрең жүреді,

Ал әлгі қыз оның үстінде әрең тұр.

Содан кейін өмірде сыйлықтар мен олжалар болады,

Көптеген кездесулер, көптеген саяхаттар және көптеген адамдар...

Неліктен мен Чукотканың ақ жағалауын армандаймын

Ал жасыл суда қайық бар ма?

Мен кездейсоқ Чукотканың ақ жағалауын армандаймын

Ал жасыл суда қайық.