Олененок - Евгений Клячкин

Ну, что ты, олешек, ну, миленький, что ты?

Лиловый зрачок настороженно жив,

И на отражениях крошечных сосен

Твое отраженье пугливо дрожит.

Дрожат упираясь высокие ножки,

А нежные ноздри вбирают меня,

Не надо бояться, не надо, хороший,

Все это когда-то придется принять.

Придется поверить, безумно рискуя,

И в руки, которые могут дарить,

И в губы, которые только целуют,

А страх и желание не разделить.

Что делать, малыш, мы похожи немного:

Я тоже дикарь, непривычный к рукам,

Мне тоже себя, донеся до порога,

Последнего шага не сделать никак.

Пам…

И, словно решив, — «если хочет — пусть губит»,

Как будто в полете над темной водой,

Он вытянул тело и влажные губы

Покорно легли на сухую ладонь.

Ал, сен қандайсың, Олешек, жақсы, қымбаттым, сен несің?

сирень қарашығы сергек,

Және кішкентай қарағайлардың шағылыстарында

Сіздің рефлексияңыз қорқынышты дірілдейді.

Дірілдеп тыныққан биік аяқ,

Нәзік танаулар мені қабылдайды,

Қорқудың қажеті жоқ, қажет емес, жақсы,

Мұның бәрі бір сәтте қабылдануы керек.

Мен сенуім керек, ессіз тәуекелге барамын,

Ал бере алатын қолдарға,

Тек сүйетін еріндерінде,

Ал қорқыныш пен тілекті ажырату мүмкін емес.

Не істеу керек, балам, біз бір-біріне ұқсаймыз:

Мен де жабайымын, қолға үйренбеген,

Мен де өзімді босағаға апарып,

Соңғы қадамды жасауға мүмкіндік жоқ.

Мем…

Ал, шешім қабылдағандай - «қаласа - жойсын»,

Қараңғы судың үстінде ұшып бара жатқандай,

Ол денесін созып, дымқыл еріндерін созды

Олар құрғақ алақанға мінсіз жатады.