На Театральной площади - Евгений Клячкин

На Театральной площади немножко театрально

Стоял я, опершись плечом на Оперный театр.

А каменные кони оскалились нахально,

Их каменные ноздри выбрасывали пар.

Профессор Римский-Корсаков, вертясь на пьедестале,

Никак не мог подняться, чтоб руку мне пожать.

А я стоял и бредил то славой, то стихами,

Стихами или славой — ну как их не смешать!

Роились в небе звезды, садились мне на плечи, —

Ах, только б не прожгли они мой импортный пиджак!

Качаясь, плыли лица голубоватых женщин,

Стекали мне в ладони, а я сжимал кулак!

А я дышал в полнеба!

А я держал полмира!

Гигант я или карлик?

Герой — или пигмей?

Носы приплюснув к стеклам, уставились квартиры.

Я стекла гладил пальцем — я был их всех добрей.

Я прыгнул на подножку — пропел звонок трамвая.

Я три копейки бросил, как бросил золотой…

…Качаются вагоны… Кондукторша зевает…

Вожатый смотрит мимо… Домой… Домой… Домой…

25 сентября 1965

Театр алаңында біраз театрландырылған

Опера театрына иығымды сүйеп тұрдым.

Ал тас аттар беттерін намыстандырды,

Олардың тас танауларынан бу шықты.

Профессор Римский-Корсаков тұғырда иіріліп,

Ол менің қолымды сермеуге орнынан тұра алмады.

Мен тұрып, атақ туралы, содан кейін поэзия туралы мақтадым,

Поэзия немесе атақ - жақсы, оларды қалай араластырмауға болады!

Аспанда жұлдыздар шуылдады, иығыма отырды, -

Әй, сырттан әкелген күртешемді жарып өтпесе ғой!

Тербеліп, көкшіл әйелдердің жүздері қалықтады,

Олар алақаныма тамшылады, мен жұдырығымды түйдім!

Ал мен көкке дем салдым!

Ал мен әлемнің жартысын ұстадым!

Мен алыппын ба, әлде ергежейлімін бе?

Батыр немесе пигми?

Терезелерге мұрындарын тегістеп, пәтерлерге қадала қарады.

Мен стақанды саусағыммен сипадым – мен олардың бәрінен де мейірімді едім.

Мен трамвайға секірдім - трамвай қоңырауы шырылдады.

Мен алтынды лақтырғанымдай үш тиын лақтырдым ...

... Вагондар тербеледі ... Кондуктор есінейді ...

Кеңесші өтіп бара жатыр... Үй... Үй... Үй...

1965 жыл, 25 қыркүйек