Мокрый вальс - Евгений Клячкин

Как непрочны двери

У страны доверья

Для того, кто верит только в замки.

Значит, неизбежно

Гасит нашу нежность,

Нашу нежность — тяжесть чьей-то руки.

Что нас больше учит:

Время или случай, —

Вряд ли важно, если даже поймешь.

Но, когда нас давит

Сон страшнее яви,

Выйди ночью под мерцающий дождь.

Все надежды, слышишь?

-

Он тебе надышит —

Дождь бессонный, шелестящий в ночи.

Плеск оваций в зале

Или губ касанье,

Губ касанье можно в нем различить.

И, пока над нами

Голубое пламя

Неизвестной, нас хранящей звезды, —

Будет, как и прежде,

Сердце греть надежда,

Унося нас далеко от беды.

Есіктер қаншалықты нәзік

Сенім елі

Тек сарайларға сенетін адам үшін.

Сондықтан бұл сөзсіз

Біздің нәзіктігімізді сөндіреді

Біздің нәзіктігіміз біреудің қолының салмағы.

Бізге көбірек не үйретеді:

уақыт немесе мүмкіндік,

Сіз түсінсеңіз де маңызды емес.

Бірақ біз қысылған кезде

Арман шындықтан да жаман

Жарқыраған жаңбырда түнде шық.

Барлық үміт, естисіз бе?

-

Ол сені дем алады -

Ұйқысыз жаңбыр, түнде сыбдыр.

Залда ду қол шапалақтау

Немесе ерін жанасып,

Одан ерінге жанасуды байқауға болады.

Ал бізден жоғары тұрғанда

көк жалын

Белгісіз, бізді ұстап тұрған жұлдыз, -

Бұрынғыдай болады,

Жүректі үмітпен жылытыңыз

Бізді қиыншылықтардан арылтады.