В тишине - Екатерина Яшникова

В тишине зарождается самое сильное чувство.

Как жемчужина в теле моллюска.

Как новое солнце.

Как крапива, которой руками боишься коснуться,

А крапива не жжётся.

Я бегу по аллеям

Печального образа рыцарем.

Мои губы алеют

Как маленький флаг революции.

В городах провода и деревья захвачены птицами.

Эти птицы смеются.

Надо мною смеются и правильно делают.

Только

Им не сделать больнее тому, что скрываю под кожей.

В моём чувстве не будет ни цели, ни такта, ни толка.

Тем оно и дороже.

Үнсіздікте ең күшті сезім туады.

Бальзамның денесіндегі інжу-маржан сияқты.

Жаңа күн сияқты

Қолмен ұстауға қорқатын қалақай сияқты,

Ал қалақай шақпайды.

Мен аллеялар арқылы жүгіремін

Рыцарьдың қайғылы бейнесі.

Менің ернім қызыл

Кішкентай революция туы сияқты.

Қалаларда сымдар мен ағаштарды құстар ұстайды.

Мына құстар күледі.

Олар маған күліп, дұрыс әрекет етуі керек.

Тек

Олар менің терімнің астына жасырған нәрсеге зиян тигізе алмайды.

Менің сезімімде ешқандай мақсат, әдептілік, мағына болмайды.

Ол қымбатырақ.