Облака - Екатерина Яшникова

Над домами, домами, домами

голубые плывут облака —

вот они и останутся с нами

на века, на века, на века.

Только пар, только белое в синем

над громадами каменных плит…

Никогда, никуда мы не сгинем,

мы прочней и нежней, чем гранит.

Всё вы знаете сами

на века, на века.

Над домами, домами

облака, облака.

Пусть разрушатся наши скорлупы,

геометрия жизни земной, —

оглянись, поцелуй меня в губы,

дай мне руку, останься со мной.

А когда мы друг друга покинем,

ты на крыльях своих унеси

только пар, только белое в синем,

голубое и белое в си…

Всё вы знаете сами

на века, на века.

Над домами, домами

облака, облака.

Үйлердің, үйлердің, үйлердің үстінде

көк бұлттар қалықтайды

сондықтан олар бізбен бірге қалады

ғасырлар бойы, ғасырлар бойы, ғасырлар бойы.

Тек бу, тек көк түсте ақ

тас тақталар массасының үстінде ...

Ешқашан, еш жерде жойылмаймыз,

біз граниттен күштірек және нәзікпіз.

Бәрін өзің білесің

ғасырлар бойы, ғасырлар бойы.

Үйлердің, үйлердің үстінде

бұлттар, бұлттар.

Біздің қабықтарымыз сынсын

жердегі тіршілік геометриясы,

Айналаңызға қараңыз, ернімнен сүйіңіз,

маған қолыңды бер, менімен қал.

Ал біз бір-бірімізді тастап кеткенде

сен қанатыңмен жүресің

тек бу, тек көк түсте ақ,

көк және көк түсте ақ

Бәрін өзің білесің

ғасырлар бойы, ғасырлар бойы.

Үйлердің, үйлердің үстінде

бұлттар, бұлттар.