12 строчек - Екатерина Яшникова

Кто-то далёкий нынче ещё далече.

Мы не расстанемся с ним, ведь не будет встречи.

Мы отоспимся без разговоров ночью.

Всё, что не будет, я проживаю молча.

Этого хватит, этого точно хватит.

Большее не уместится на кровати.

Большее разобьётся о рёбра ставней.

Большее точно когда-то меня раздавит.

Так что пускай срастается лёд на речках.

Кто вспомнит первым, просто "черкнёт словечко".

Мы станем дальше – будем писать короче.

Занавес.

Всё уместилось в двенадцать строчек.

Алыстағы біреу одан да алыс.

Біз онымен қоштаспаймыз, өйткені кездесу болмайды.

Түнде сөйлеспей ұйықтаймыз.

Болмайтынның бәрі мен үнсіз өмір сүремін.

Бұл жеткілікті, бұл жеткілікті.

Көбірек төсекке сыймайды.

Көбірек жапқыштардың қабырғаларында сынады.

Көбірек мені бір кездері ренжітетіні сөзсіз.

Ендеше, өзендерде мұз бірге өссін.

Кім бірінші есіне түсірсе, ол жай ғана «бір сөзді сызып тастайды».

Біз ары қарай жүреміз – қысқартып жазамыз.

Перде.

Барлығы он екі қатарға сәйкес келеді.