Журавушка - Виктор Петлюра

Сохнет скошенная травушка,

Холодает на земле.

Ты не плачь, моя журавушка,

О погибшем журавле.

Спят болота под осинами,

Под скучающим дождём.

Завтра снова стая длинная

В небесах взмахнёт крылом.

Улетает от тебя он навсегда,

Словно стая журавлей,

Видно, горькая сложилась так судьба,

Вспоминайте журавля…

Поплывёт по небу синему

Потускневшая заря,

Лишь смеётся тот, кто выстрелил

Прямо в сердце журавля.

Он идёт по мокрым улицам,

Раздвигая их плечом,

А девчонка с ним целуется

И не знает ни о чём.

Ох, девчонка, если б знала ты О расстрелянной любви,

Ты б, наверное, услышала:

В небе плачут журавли.

Шабылған шөп кебеді

Жерде суық.

Жылама, тырнам,

Өлі тырна туралы.

Батпақтар көктектің астында ұйықтайды,

Жаңбырдың астында.

Ертең тағы да отар ұзын

Аспанда ол қанатын қағады.

Ол сенен мәңгілікке ұшады,

Тырналар үйіріндей

Тағдырдың ащы болғаны көрініп тұр,

Кранды есте сақтаңыз ...

Көгілдір аспанда қалықтаңыз

сөнген таң,

Атқан адам ғана күледі

Кранның дәл ортасында.

Ол дымқыл көшелермен жүреді

Оларды иықпен итеріп,

Ал қыз оны сүйеді

Ал ол ештеңе білмейді.

О, қыз, егер сен атылған махаббат туралы білсең,

Сіз естіген боларсыз:

Аспанда тырналар жылап жатыр.