Ветка вишни - Виктор Петлюра

Мы с тобою вдвоём, вместе радостно нам, мы с тобою вдвоём разошлись по домам.

Разошлись, не сказав слов, которым века, лишь тихонько к руке прикоснулась рука.

Припев:

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня».

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня».

Только помни, что есть небосвод голубой, только помни, что я где-то рядом с

тобой,

Где-то рядом хожу, тем же ветром дышу, но встречаться со мной я тебя не прошу.

Припев:

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня».

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня,

помни меня».

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня».

Мне бы сразу сказать, ветку вишни клоня: «Ты люби — не люби, только помни меня,

помни меня».

Сен екеуміз бірге бақыттымыз, сен екеуміз үйге бірге қайттық.

Ғасырлардан қалған сөздерді айтпай қоштасты, қолды жай ғана қол ұстады.

Хор:

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің – сүйме, мені есіңе ал», – дейтін едім.

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің – сүйме, мені есіңе ал», – дейтін едім.

Көгілдір аспан бар екенін ұмытпа, мен жақын жерде екенімді ұмытпа

сен,

Мен жақын жерде жүремін, мен сол желді дем аламын, бірақ менімен кездесуді сұрамаймын.

Хор:

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің – сүйме, мені есіңе ал», – дейтін едім.

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің - сүйме, мені есіңе ал,

мені есте сақта».

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің – сүйме, мені есіңе ал», – дейтін едім.

Мен бірден шие бұтағын иіп: «Сен сүйесің - сүйме, мені есіңе ал,

мені есте сақта».