Белая береза - Виктор Петлюра

Посадил я березу во дворе за окном,

Стал нарядней и краше чем был раньше наш дом.

Свежий утренний ветер чуть дрожит синевой,

Мы у этой березы расставались с тобой.

Не надо нам жалеть об ушедшем лете,

Ведь есть еще любовь на белом свете,

Не надо нам жалеть, пусть бушуют грозы,

Ведь есть еще у нас белая береза,

Ведь есть у нас еще белая береза…

Ведь есть у нас еще белая береза…

Будет наша береза зеленеть под окном,

И о прошлом, как прежде нам напомнит потом.

И в ветвях ее нежных запоют соловьи,

Будет все, как прежде, но без нашей любви.

Терезенің сыртындағы аулаға қайың отырғыздым,

Бұрынғы үйімізден де ақылдырақ әрі әдемі болды.

Таңертеңгі жел аздап көгілдір дірілдейді,

Біз сенімен осы қайыңда қоштасқанбыз.

Өткен жазға өкінудің қажеті жоқ,

Дүниеде әлі де махаббат бар,

Бізге өкінудің қажеті жоқ, дауыл көтерілсін,

Бізде әлі ақ қайың бар,

Өйткені, бізде әлі ақ қайың бар ...

Өйткені, бізде әлі ақ қайың бар ...

Терезе астында қайың жасылға айналады,

Ал өткен туралы, бұрынғыдай, кейінірек еске саламыз.

Оның нәзік бұтақтарында бұлбұлдар сайрайды,

Бәрі бұрынғыдай болады, бірақ біздің махаббатымызсыз.