Капитанские погоны - Виктор Петлюра

Это было в тайге,

Где кончается воля.

Утром ранним отряд

Шел на лесоповал.

Заключенных вели

Под надежным конвоем,

А парнишка один

О побеге мечтал.

Думал все, как в лесу

Он отыщет ту тропку,

По которой уйдет

Он из строя сквозь тьму.

Знал, что будут стрелять,

Будут гнать за решетку,

Но с колючкой забор

Хуже смерти ему.

Знал, что будут стрелять,

Будут гнать за решетку,

Но с колючкой забор

Хуже смерти ему.

Возвращались назад,

Вдруг рванул он из строя,

Сквозь нетронутый снег

Прямо в темень тайги.

Крикнул: «С*ка, стоять!»

Рыжий старший конвоя,

Передернул затвор

И помчался за ним.

Крикнул: «С*ка, стоять!»

Рыжий старший конвоя,

Передернул затвор

И помчался за ним.

Пули, злобно свистя,

Все впивалися в ели,

Разлетелась кора,

Больно била в лицо.

Но, а он все стрелял

По бегущей мишени,

Каждый выстрел его

Мог стать парню концом.

Но, а он все стрелял

По бегущей мишени,

Каждый выстрел его

Мог стать парню концом.

Вдруг умолк автомат,

Крик раздался над лесом,

И конвойный ушел

С головою под снег.

Волчью яму, видать,

Проломил он всем весом,

И подумал пацан,

Что удался побег.

Тот стонал «Ты спаси,

Отпущу я на волю,

Всем скажу — не догнал,

Только мне помоги!»

Пожалел его зек,

Волк завыл над тайгою,

Руку подал ему

И тянул, что есть сил.

Пожалел его зек,

Волк завыл над тайгою,

Руку подал ему

И тянул, что есть сил.

Встал конвойный, вздохнул,

Отряхнулся от снега,

Разрядил автомат

И промолвил — беги.

Парень вновь побежал,

Только вдруг пистолетный

Грянул выстрел один

Средь застывшей тайги.

Паренек побежал,

Только вдруг пистолетный

Грянул выстрел один

Средь застывшей тайги.

Он теперь капитан,

Да и должность иная.

И никто не узнал

Про отчаянный стон,

А в могиле сырой

Жизнь лежала другая,

Что ценою была

Капитанских погон.

Тайгада болды

Ерік қайда аяқталады?

Таңертең ерте жасақ

Ағаш дайындаушыға барды.

Тұтқындарды басқарды

Сенімді эскорт астында,

Ал бала жалғыз

қашуды армандады.

Мен бәрі ормандағыдай деп ойладым

Ол сол жолды табады

Қайсысы кетеді

Ол қараңғылықта тәртіпсіз.

Мен олардың оқ ататынын білдім

Олар темір тордың артына тасталады,

Бірақ тікенді дуалмен

Ол үшін өлімнен де жаман.

Мен олардың оқ ататынын білдім

Олар темір тордың артына тасталады,

Бірақ тікенді дуалмен

Ол үшін өлімнен де жаман.

Қайтып келді

Кенет ол сызықтан шығып кетті,

Қол тимеген қар арқылы

Тура тайганың қараңғылығына.

Ол: «Қаншық, тоқта!» - деп айқайлады.

Қызыл шашты аға конвой,

Жапқышты сермеп тастады

Және оның артынан жүгірді.

Ол: «Қаншық, тоқта!» - деп айқайлады.

Қызыл шашты аға конвой,

Жапқышты сермеп тастады

Және оның артынан жүгірді.

Қатты ысқырған оқтар,

Барлығы шыршаға ішті,

Қабық жарылып кетті

Беті ауырды.

Бірақ, ол атуды жалғастырды

Жүгіру нысанасында

Оның әрбір кадры

Жігіттің соңы болуы мүмкін.

Бірақ, ол атуды жалғастырды

Жүгіру нысанасында

Оның әрбір кадры

Жігіттің соңы болуы мүмкін.

Кенет машина тоқтады

Орман үстінде айқай естілді,

Ал эскорт кетіп қалды

Басыңды қар астында.

Шамасы, қасқыр шұңқыры

Ол бар салмағымен сынды,

Ал бала ойланып қалды

Қандай сәтті қашу.

Ол: «Сен құтқар,

Мен жіберемін,

Мен бәріне айтамын - мен жете алмадым,

Тек маған көмектес!»

Сотталушы оны аяп,

Қасқыр тайганың үстінде ұлыды,

Оған қол ұшын берді

Және бар күшімен тартты.

Сотталушы оны аяп,

Қасқыр тайганың үстінде ұлыды,

Оған қол ұшын берді

Және бар күшімен тартты.

Жолсерік тұрып, күрсініп,

қарды сілкіп тастады,

Зарядталған машина

Және ол айтты - жүгір.

Бала тағы жүгірді

Тек кенеттен тапанша

Бір оқ атылды

Тоңған тайганың ортасында.

Бала жүгірді

Тек кенеттен тапанша

Бір оқ атылды

Тоңған тайганың ортасында.

Ол қазір капитан

Иә, позиция басқа.

Және ешкім білмеді

Үмітсіз мұң туралы,

Ал қабірде дымқыл

Өмір басқаша болды

Бағасы қанша болды

Капитан погондары.