Судьба - Виктор Петлюра

Письмецо из зоны ждёт старушка — мать.

Сын её единственный там сидит опять.

Ах, моя кровинушка, что ж ты натворил,

Без тебя, родимый, белый свет не мил.

А парнишка стриженный в предрассветный час

На побег отчаянный пошёл в который раз.

Не могу без воли я больше жить ни дня,

Матушка родная, ты прости меня!

Не могу без воли я больше жить ни дня,

Матушка родная, ты прости меня!

Голос сына матушка услышала в ночи,

Сердце материнское сжалось от тоски,

Выбежала из дому — как ему помочь?

Но вокруг лишь тёмная простиралась ночь.

Чуяла, что с сыночкой случилась там беда,

Только горя вынести больше не могла.

Подкосились ноженьки, свет в глазах померк,

Сердце изболевшее замерло навек.

Подкосились ноженьки, свет в глазах померк,

Сердце изболевшее замерло навек.

Сквозь тайгу тем временем мчался паренёк,

Но к родной деревне очень путь далёк.

Дни и ночи долгие путал он следы,

Но за ним легавые по пятам уж шли.

Загнанный, израненный, словно дикий зверь,

Понял он в отчаянии — не спастись теперь.

Силы уж кончаются, всё трудней дышать,

И всё ближе слышится лай цепных собак.

Силы уж кончаются, всё трудней дышать,

И всё ближе слышится лай цепных собак.

А на сельском кладбище новый крест стоит,

И в могиле матушка бедная лежит,

А в тайге за тысячу городов и сёл,

Сын её от пули злой смерть свою нашёл.

А в тайге за тысячу городов и сёл,

Сын её от пули злой смерть свою нашёл.

Кровью обливаяся, на траву упал.

Мама, ты прости меня — тихо прошептал,

И над ним зелёная дрогнула листва,

Ох, сынок мой родненький, тебя я не спасла.

И над ним зелёная дрогнула листва,

Ох, сынок мой родненький, тебя я не спасла.

Кемпір, ана, зонадан хат күтіп тұр.

Жалғыз ұлы тағы отыр.

Әй, қандасым, сен не істедің

Сенсіз, қымбаттым, ақ нұр тәтті емес.

Ал таңғы уақытта шашын қырқып алған бала

Үмітсіз адам оныншы рет қашып кетті.

Мен өз еркімсіз басқа күн өмір сүре алмаймын,

Анашым, мені кешіріңіз!

Мен өз еркімсіз басқа күн өмір сүре алмаймын,

Анашым, мені кешіріңіз!

Анасы түнде баласының дауысын естіп,

Ананың жүрегі сыздап кетті,

Ол үйден жүгіріп шықты - оған қалай көмектесуге болады?

Бірақ айналаны тек қараңғы түн жайлады.

Мен ұлыммен проблема бар екенін сезіндім,

Тек қайғы енді шыдай алмады.

Аяқтар қайырылып, көздегі жарық сөнді,

Ауырған жүрек мәңгілікке мұздады.

Аяқтар қайырылып, көздегі жарық сөнді,

Ауырған жүрек мәңгілікке мұздады.

Осы арада тайгадан бір бала жүгірді,

Бірақ туған ауылдың жолы өте алыс.

Ұзақ күндер мен түндер іздерін шатастырды,

Бірақ полицейлер оның соңынан еріп жүрді.

Жабайы аң сияқты қақпанға түсіп, жараланған,

Үмітсіз түсінді – енді құтылу жоқ.

Күш таусылады, тыныс алу қиындап барады,

Ал шынжырлы иттердің үрген дауысы жақындаған сайын естіледі.

Күш таусылады, тыныс алу қиындап барады,

Ал шынжырлы иттердің үрген дауысы жақындаған сайын естіледі.

Ал ауыл зиратында жаңа крест бар,

Ал бейшара ана көрде жатыр,

Тайгада мыңдаған қалалар мен ауылдарға,

Оның ұлы өзінің зұлым өлімін оқтан тапты.

Тайгада мыңдаған қалалар мен ауылдарға,

Оның ұлы өзінің зұлым өлімін оқтан тапты.

Қан төгіліп, шөпке құлады.

Анашым, мені кешіріңіз, - деп ақырын сыбырлады,

Оның үстінде жасыл жапырақтар дірілдеп,

Әй, балам, мен сені құтқармадым.

Оның үстінде жасыл жапырақтар дірілдеп,

Әй, балам, мен сені құтқармадым.