Последнее письмо - Виктор Петлюра

В тюремном тихо лазарете, Луна глядит в моё окно,

В голубоватом бледном свете пишу последнее письмо.

Сегодня доктор молодая дни сосчитала до конца,

Сгубила камера сырая, сыночек, твоего отца.

Меня фортуна не щадила швыряла жизнь с конца в конец,

Блатная улица растила, и я не знал, кто мой отец.

По городам большим скитался, кого-то грабил, воровал,

С девчонкой скромной повстречался, когда любви совсем не ждал.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Но от тюрьмы сырой и тёмной уйти, конечно, я не смог,

Там из письма девчонки скромной узнал, что у меня сынок.

Письмо пишу, а слёзы сами стекают прямо на листок.

Ты береги, сыночек, маму, коль я её сберечь не смог.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Ты вырастешь большим, красивым, отца не зная своего,

Прости, сынок, и будь счастливым, не повторяй судьбу его.

В тюремном тихо лазарете, и солнца луч глядит в окно,

А в утреннем кровавом свете лежит прощальное письмо.

Припев:

А мне б с тобой, сынок, увидеться хоть раз,

Чтоб не таким был горьким мой последний час,

Ведь всё могло быть по-другому, мой родной,

Но остаёшься ты на свете сиротой.

Түрме емханасында тыныш, ай тереземнен қарайды,

Көкшіл бозғылт жарықта мен соңғы хатымды жазып отырмын.

Бүгін жас дәрігер күндерді соңына дейін санады,

Ылғал камера бұзылды, балам, әкең.

Бақыт мені аямады, өмірді басынан аяғына дейін тастады,

Блатная көшесі мені өсірді, мен әкемнің кім екенін білмедім.

Ол үлкен қалаларды аралады, біреуді тонады, ұрлады,

Махаббатты мүлде күтпеген кезде қарапайым қызды кездестірдім.

Хор:

Мен сені бір рет болса да көргім келеді, балам,

Менің соңғы сағатым соншалықты ащы болмауы үшін,

Өйткені, бәрі басқаша болуы мүмкін, қымбаттым,

Бірақ сен дүниеде жетім болып қала бересің.

Бірақ, әрине, мен ылғалды және қараңғы түрмеден шыға алмадым,

Сол жерде қарапайым қыздың хатынан ұлым бар екенін білдім.

Мен хат жазып жатырмын, ал көз жасы тікелей параққа ағып жатыр.

Сен, балам, анаңа қамқор бол, мен оны құтқара алмадым.

Хор:

Мен сені бір рет болса да көргім келеді, балам,

Менің соңғы сағатым соншалықты ащы болмауы үшін,

Өйткені, бәрі басқаша болуы мүмкін, қымбаттым,

Бірақ сен дүниеде жетім болып қала бересің.

Әкеңді танымай, үлкен, әдемі болып өсесің,

Кешір, балам, бақытты бол, оның тағдырын қайталама.

Түрменің емханасында тыныш, күн сәулесі терезеден көрінеді,

Ал таңертең қанды жарық қоштасу хаты жатыр.

Хор:

Мен сені бір рет болса да көргім келеді, балам,

Менің соңғы сағатым соншалықты ащы болмауы үшін,

Өйткені, бәрі басқаша болуы мүмкін, қымбаттым,

Бірақ сен дүниеде жетім болып қала бересің.