Круглолица - Виктор Петлюра

Это было давно, лет семнадцать назад,

Вёз девчонку я трактом, я трактом почтовым.

Круглолица была и как тополь стройна,

И покрыта платочком, платочком пуховым.

Попросила она, чтоб я песню ей спел,

Я запел, а она, а она зарыдала.

Кони мчали стрелой по дороге прямой

И несла их вперёд нечистая сила.

Тут казачий разъезд перерезал нам путь,

Кони, словно вкопаны, вкопаны встали.

Кто-то выстрелил вдруг прямо в девичью грудь

И она словно роза, словно роза увяла.

Перед смертью своей рассказала она,

Как с тюрьмы тёмной ночкой, тёмной ночкой бежала.

«Перед смертью своей я не стала твоей,

Только пуля меня, меня обогнала…

Что ж, ямщик, приуныл, что ж ты песню прервал?

Видишь, кони всё мчатся и мчатся стрелою.

Колокольчик-бубенчик, заливаясь, звенит,

Будто нет мне прощенья, будто нет мне прощенья.»

Оглянитесь назад: холм зелёный стоит,

Холм зелёный, поросший, поросший травою,

А под этим холмом круглолица лежит,

Что взяла моё сердце, моё сердце с собою…

Это было давно, лет семнадцать назад,

Вёз девчонку я трактом, я трактом почтовым.

Круглолица была и как тополь стройна,

И покрыта платочком, платочком пуховым.

Бұл баяғыда, он жеті жыл бұрын,

Мен қызды жолда, мен пошта арқылы келе жатырмын.

Ол теректей томпақ, сымбатты еді,

Және орамалмен, мамық орамалмен жабылған.

Ол маған ән айтуымды өтінді,

Мен ән айттым, ол да, ол да жылады.

Аттар жебедей жарыса жөнелді

Ал зұлым рух оларды алға апарды.

Міне, казак патрульі жолымызды кесті,

Жылқылар қазғандай тік тұрып кетті.

Біреу кенет қыздың кеудесіне оқ жаудырды

Ал ол раушан гүлдей, солған раушан гүліндей.

Ол қайтыс болғанға дейін айтты

Қараңғы түнде түрмеден, қараңғы түнде жүгірді.

«Өлім алдында мен сенікі болмадым,

Тек оқ мені басып өтті, мені басып алды ...

Қой, бапкер, көңілің түсіп кетті ғой, әнді неге үздің?

Қарап тұрсаңыз, аттар жебедей жарысып, жарысып жатыр.

Қоңырау, құйма, шырылдау,

Маған кешірім жоқ сияқты, кешірім жоқ сияқты.

Артқа қара: төбе жасыл,

Төбе жасыл, өскен, шөп басқан,

Ал мына төбенің астында дөңгелек бет жатыр,

Менің жүрегімді, жүрегімді онымен бірге алған не ...

Бұл баяғыда, он жеті жыл бұрын,

Мен қызды жолда, мен пошта арқылы келе жатырмын.

Ол теректей томпақ, сымбатты еді,

Және орамалмен, мамық орамалмен жабылған.