Зимняя Прогулка - Вероника Долина

Иду по улице зимой,

И непонятно мне самой,

Как не заносит снегом,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа

Между землёй и небом.

Между землёй и небом.

А где-то светится окно,

Так поздно светится оно,

Меня там не хватает,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа,

Её ледок не тает.

Её ледок не тает.

А скоро будет Рождество,

Да это тоже ничего,

Потом пройдёт и это,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа,

Её ледок не тает.

Её ледок не тает.

А может, так и дальше жить,

Спешить, грешить, людей смешить,

Не шатко и не валко,

Да и погода хороша,

Но всё болит моя душа,

Ей оттого и жалко.

Ей оттого и жалко.

Мен қыста көшеде серуендеймін

Ал маған түсініксіз,

Қалай қар жаумайды,

Ауа райы жақсы болғанымен

Ауырды, жаным ауырады

Жер мен көктің арасында.

Жер мен көктің арасында.

Бір жерде терезе жарқырайды,

Ол өте кеш жарқырайды

Мен сонда сағындым

Ауа райы жақсы болғанымен

Ауырды, жаным ауырады

Оның мұзы ерімейді.

Оның мұзы ерімейді.

Ал жақында Рождество мерекесі болады

Иә, бұл да ештеңе емес

Сонда бұл да өтеді,

Ауа райы жақсы болғанымен

Ауырды, жаным ауырады

Оның мұзы ерімейді.

Оның мұзы ерімейді.

Осылай өмір сүре беруі мүмкін,

Асығыңыз, күнә жасаңыз, адамдарды күлдіріңіз,

Шайқалмаған және домалақ емес,

Иә, ауа-райы жақсы,

Бірақ бәрі жанымды ауыртады,

Сондықтан ол өкінеді.

Сондықтан ол өкінеді.