Не Пускайте Поэта В Париж - Вероника Долина

Не пускайте поэта в Париж,

Пошумит, почудит — не поедет.

Он поедет, туда, говоришь,

Он давно этим бредит?

Не пускайте поэта в Париж,

Там нельзя оставаться.

Он поедет туда, говоришь,

Не впервой расставаться?

Не пускайте поэта в Париж,

Он поедет, простудится, сляжет,

Кто ему слово доброе скажет?

Кто же тут говорил, говоришь?

А пройдут лихорадка и жар,

Загрустит ещё пуще:

Где ты, старый московский бульвар?

Как там бронзовый Пушкин?

Он такое, поэт, существо,

Он заблудится, как в лабиринте,

Не берите с собою его,

Не берите его, не берите.

Он пойдёт, запахнувши пальто,

Как ребёнок в лесу, оглядится,

Ну и что говоришь, ну и что,

Он бы мог и в Москве заблудиться?

Всё равно, где ни жить, говоришь,

Кто поймёт, говоришь, не осудит?

Не пускайте поэта в Париж,

Он там всё позабудет.

Всё равно, где ни лечь, говоришь,

Под плитой да под гомоном птичьим?

Не пустили б поэта в Париж,

Он лежал бы на Новодевичьем.

Ақынды Парижге жіберме

Шу шығарыңыз, иіскеңіз - ол кетпейді.

Ол сонда барады, сен айтасың,

Ол бұл туралы көптен бері ренжіді ме?

Ақынды Парижге жіберме

Сіз сонда қала алмайсыз.

Ол сонда барады, сен айтасың

Бірінші рет қоштасу емес пе?

Ақынды Парижге жіберме

Ол барады, суық тиеді, жатады,

Оған кім жақсы сөз айтады?

Бұл жерде кім сөйледі, айтасыз ба?

Ал безгегі мен безгегі өтеді,

Одан да көп жүктейді:

Қайдасың, ескі Мәскеу бульвары?

Қола Пушкин қалай?

Ол сондай ақын, жаратылыс,

Ол лабиринттегідей адасып кетеді,

Оны өзіңізбен бірге алмаңыз

Алмаңыз, қабылдамаңыз.

Ол барады, пальтосын орап,

Ормандағы бала сияқты, айналаға қараңыз

Не айтып тұрсың, сонда не,

Ол да Мәскеуде адасып қалуы мүмкін бе?

Қай жерде тұратының маңызды емес, сен айтасың

Кім түсінеді, айыптамайды дейсіз бе?

Ақынды Парижге жіберме

Ол жерде бәрін ұмытады.

Қай жерде өтірік айтқаның маңызды емес, сен айтасың

Пештің астында және құстардың астында?

Олар ақынды Парижге жібермеді,

Ол Новодевичийдің үстіне жатып алады.