Неальбомное - Вероника Долина

Давно забыть тебя пора,

А сердцу хочется иначе,

Подружка юности, сестра,

Я о тебе поныне плачу.

Тогда сошла на землю мгла,

Был одинок мой зов напрасный

К тебе, которая смогла

Забыть меня в мой день ненастный.

Как отсечённая рука

Болит и ноет в месте жеста,

В душе моей саднит пока

Твоё пустующее место.

Была, как яблоко, смугла,

Была, как облако, прекрасна —

Всё ты, которая смогла

Забыть меня в мой день ненастный.

Немало дней прошло с тех пор,

Когда душа любила душу,

Ты нарушала уговор —

Ну что ж, и я его нарушу.

Я знаю все твои дела,

Твой путь прямой и безопасный,

Ты та, которая смогла

Забыть меня в мой день ненастный.

Ни слова больше о тебе,

А позабыть смогу едва ли,

Ты по моей судьбе прошла,

Но, слава Богу, лишь вначале.

Когда бы юность не зажгла

В груди моей тот свет бесстрастный,

То ты бы снова предала

В мой чёрный день, в мой день ненастный.

В мой чёрный день, в мой день ненастный.

Сені ұмытатын кез келді

Ал жүрек басқаны қалайды

Жастық шақтағы қыз, әпке,

Мен сен үшін әлі жылап жүрмін.

Содан кейін жерді қараңғылық басып,

Менің қоңырауым бекер болды

Кім істей алатын саған

Жаңбырлы күні мені ұмыт.

Кесілген қол сияқты

Қимыл жасаған жері ауырып, ауырады,

Менің жанымда осы уақытқа дейін ауырады

Сіздің бос жеріңіз

Ол алма сияқты, қара түсті,

Ол бұлттай әдемі еді

Қолыңнан келгеннің бәрі

Жаңбырлы күні мені ұмыт.

Содан бері талай күндер өтті

Жан жанды жақсы көргенде

Сіз келісімді бұздыңыз -

Жарайды, мен де бұзамын.

Мен сенің барлық істеріңді білемін

Сіздің жолыңыз түз және қауіпсіз

Сіз жасай алатын адамсыз

Жаңбырлы күні мені ұмыт.

Сіз туралы артық сөз жоқ

Ал мен әрең ұмытамын

Тағдырымнан өттің,

Бірақ, Құдайға шүкір, басында ғана.

Жастық жанған сайын

Кеудемде сол құмарсыз нұр,

Сонда сен тағы да опасыздық жасайсың

Жаңбырлы күнімде, Жаңбырлы күнімде.

Жаңбырлы күнімде, Жаңбырлы күнімде.