Я Сама Себе Открыла - Вероника Долина

Я сама себя открыла,

Я сама себе шепчу:

Я вчера была бескрыла,

А сегодня — полечу.

И над улицей знакомой,

И над медленной рекой,

И над старенькою школой,

И над маминой щекой.

Как ни грело всё, что мило,

Как ни ластилось к плечу —

Я вчера была бескрыла,

А сегодня — полечу!

Над словцом неосторожным,

Над кружащим над листом

И над железнодорожным

Над дрожащим над мостом.

То ли дело эта сила,

То ли дело — высота!

Я вчера была бескрыла,

А сегодня я не та.

Кто-то Землю мне покажет

Сверху маленьким лужком…

На лужке стоит и машет

Мама аленьким флажком.

Было время — смех и слезы,

Не бывало пустяков.

Слева — грозы, справа — грозы,

Рядом — стаи облаков.

Как ни мучались, ни звали

Кто остался на лугу —

Я вчера была бы с вами,

А сегодня — не могу…

А сегодня — не могу…

А сегодня — не могу…

Мен өзімді аштым

Мен өзіме сыбырлаймын:

Мен кеше қанатсыз болдым

Ал бүгін мен ұшамын.

Ал таныс көшенің үстінде,

Және баяу өзеннің үстінде

Ал ескі мектеп үстінде

Ал анамның бетінен.

Сүйкімді нәрсенің бәрі қаншалықты жылы болса да,

Иығына дейін қаншалықты еркелетсе де -

Мен кеше қанатсыз болдым

Ал бүгін - мен ұшамын!

Абайсыз сөздің үстінде,

Парақтың үстінен айналдыра

Және темір жол арқылы

Көпірдің үстіндегі діріл үстінде.

Бұл күштің мәселесі ме,

Биіктігі болсын!

Мен кеше қанатсыз болдым

Ал бүгін мен бұрынғыдай емеспін.

Біреу маған жерді көрсет

Шағын шалғынның үстінде ...

Шалғында тұрып, қол бұлғау

Алқызыл жалау ұстаған ана.

Уақыт болды - күлкі мен көз жас,

Ешқандай бос орындар болмады.

Сол жақта – найзағай, оң жақта – найзағай,

Жақын жерде бұлттар үйіріледі.

Қанша қиналса да, телефон соқты

Кім шалғында қалды -

Мен кеше сенімен бірге болар едім

Бірақ бүгін мен мүмкін емес ...

Бірақ бүгін мен мүмкін емес ...

Бірақ бүгін мен мүмкін емес ...