Летняя Колыбельная - Вероника Долина

Я пустышечку несу,

Я колясочку трясу.

Баю-баю, моя крошка!

Мы живем с тобой в лесу.

Дружка к дружке все рядком,

Держим кружки с молоком.

А у дома на опушке

Ходит дядька с узелком!

Может, вышла бы в лесок

За калитку хоть разок,

Я нашла бы того дядьку,

Поболтала б с ним чуток…

Он пастух или кузнец,

Этот самый молодец.

Может, он киномеханик,

Зоотехник, наконец.

Он прохожая душа.

И похож на алкаша,

И бредет себе по лесу:

Жизнь трудна, но хороша!

Ночь чернее, чем зрачок.

Повернемся на бочок.

Маме к песенке придумать

Остается — пустячок.

Мен емізік алып жүрмін

Мен арбаны шайқап жатырмын.

Сау бол, балапаным!

Біз сенімен орманда тұрамыз.

Достан досқа бәрі қатар,

Біз саптыаяқтарды сүтпен ұстаймыз.

Ал шетіндегі үйде

Ағасы бір байламмен келе жатыр!

Мүмкін мен орманға барар едім

Кем дегенде бір рет қақпа үшін,

Мен ол ағаны тауып алар едім

Мен онымен біраз сөйлесер едім...

Ол қойшы немесе темір ұстасы,

Бұл ең жақсы жігіт.

Мүмкін ол проектор шығар

Мал маманы, ақыры.

Ол – өткінші жан.

Және маскүнемге ұқсайды

Ол орманды аралап:

Өмір қиын, бірақ жақсы!

Түн қарашықтан да қараңғы.

Бөшкеге қайта оралайық.

Анам ән ойлап тап

Қалғаны бос.