23 prosinac - Tony Cetinski

23. prosinac, 2 sata poslije ponoći

Zvoni telefon, poziv iz bolnice

Sve mi je bilo jasno, ne Samo ostaje nada da vrijeme

Sad liječi sve rane

I da Bog će mi dati sad snage

Preživjet te dane

Sad još osjećam miris tvog tijela

U našem krevetu leži po svud

I neispijena šalica kave

Stalno podsjeća nemam kud

Nova zora polako sad sviće

I nema veze što pjevaju ptice

Jer to gore sad ne čuje se Ne znam što sad da radim sa sobom

Nosim, neizbrisivi trag

Nikad više tvoj šapat na uhu

Otvaram prozor, zagušljiv je zrak

Brzo oblačim kaput na sebe

Žurno izlazim na ulicu

Baš je dobro što kiša rominja

To nisu suze na mome licu

Još pamtim sve naše posljednje riječi

Taj čvrsti zavjet, neraskidivi

Da pođem s tobom, ja znam, ne bi htjela

Moram se boriti, moram sa tim

23 желтоқсан, сағат 2.00.

Телефон шырылдады, аурухана қоңырауы

Маған бәрі түсінікті болды, жоқ Ол кезде жалғыз үміт қалды

Ол қазір барлық жараларды емдеп жатыр

Енді сол Құдай маған күш береді

Сол күндерден аман бол

Мен сенің денеңнің иісін әлі сеземін

Ол біздің төсегіміздің барлық жерінде жатыр

Және ішуге болмайтын шыныаяқ кофе

Ол маған баратын жерім жоқ екенін үнемі еске салады

Жаңа таң ақырындап атып келеді

Ал құстардың не туралы ән салғаны маңызды емес

Өйткені сен оны қазір ести алмайсың.Мен енді өзімді не істерімді білмеймін

Мен киемін, өшпес таңба

Енді ешқашан құлағыңызға сыбырламаңыз

Терезені ашамын, ауа тұншығып тұр

Мен тез пальтомды кидім

Мен көшеге асығамын

Жаңбыр жауғаны жақсы

Бұл менің бетімдегі жас емес

Біздің соңғы сөздеріміз әлі есімде

Бұл берік ант, бұзылмас

Егер мен сенімен барсам, білемін, мен оны қаламас едім

Мен күресуім керек, онымен күресуім керек