Sandra - Thomas Fersen

Quand on se trouve en face de l’incompréhensible,

On dit généralement: «ce n'était que le chat»,

Mais le chat somnolait sur le lit en pacha,

Ronronnant de plaisir sous la main invisible.

Quand on ouvre les yeux au milieu de la nuit

Et que l’on tend l’oreille en guettant quelque bruit,

On se fie à soi même en remontant le drap:

«Ce n'était que le vent"ou «ce n'était qu’un rat»

Mais on accuse à tort la gent trotte-menu

Et les intempéries, je sais qui est venu,

Le fantôme n’est pas celui de ma grande tante,

Depuis que je l’ai vue, une fille me hante.

Quand je l’ai raconté, personne ne m’a cru,

Le drap qui séchait sur le fil a disparu,

Et s’il a disparu, c’est que quelqu’un l’a pris

Ou est-ce par l’opération du Saint-Esprit?

Mais on accuse à tort un pauvre bohémien,

Je sais que ma maison est sur le plan de vol

D’un fantôme léger comme un aérosol,

Je l’appelle Sandra puisqu’elle a pris le mien.

Les fantômes ne se promènent pas tout nus

Dans les châteaux humides et pleins de courants d’air

Et il faut reconnaitre que le drap pour tenue

Est plus avantageux qu’un sac de pommes de terre.

Elle était ce matin dans mon rideau de douche

Quand je me savonnais, à la jambe il me touche,

Et j’ai su reconnaitre à ce contact froid,

Le chiffre des fantômes, la surprise et l’effroi.

Quand on se trouve en face de l’incompréhensible,

On dit généralement: «ce n'était que le chat»,

Mais le chat somnolait sur le lit en pacha,

Ronronnant de plaisir sous la main invisible.

Depuis que j’ai croisé cette fille au village,

Elle est dans les mousselines, elle est dans les voilages,

J’entends son pas léger et je sens sa caresse,

Comme par enchantement les ciseaux disparaissent.

Mais on accuse à tort la gent trotte-menu

Et les intempéries, je sais qui est venu,

Le fantôme n’est pas celui de ma grande-tante,

Depuis que je l’ai vue, une fille me hante.

Түсініксізмен бетпе-бет келгенде,

Біз әдетте «бұл мысық болды» дейміз.

Бірақ мысық паша ретінде төсекте ұйықтап қалды,

Көрінбейтін қолдың астында рахаттану.

Түн ортасында көзімізді ашқанда

Біз шуыл үшін құлағымызды шаншып аламыз,

Парақты көтергенде адам өзіне сенеді:

«Бұл жай жел болды» немесе «бұл жай ғана егеуқұйрық болды»

Бірақ біз гент тротте-мәзірді қате айыптаймыз

Ал ауа райы, кім келгенін білемін,

Елес менің үлкен нағашым емес,

Оны көргеннен бері бір қыз мені аңдып жүр.

Айтсам, ешкім сенбеді,

Желіде кептірілген парақ жоғалып кетті,

Ал егер ол жоғалып кетсе, оны біреу алып кеткен

Әлде бұл Киелі Рухтың әрекетімен бе?

Бірақ олар бейшара сығанды ​​қате айыптайды,

Менің үйімнің ұшу жоспарында екенін білемін

Аэрозоль сияқты фантомдық жарықтан,

Мен оны Сандра деп атаймын, өйткені ол менікі.

Аруақтар жалаңаш жүрмейді

Ылғалды және жаңбырлы сарайларда

Және бұл ұстауға арналған парақ деп танылуы керек

Бір қап картопқа қарағанда тиімдірек.

Ол бүгін таңертең менің душ шымылдығында болды

Мен сабындап жатқанда, ол аяғыма тигізді,

Мен бұл суық тиюден тани алдым,

Елестер саны, таңданыс пен үрей.

Түсініксізмен бетпе-бет келгенде,

Біз әдетте «бұл мысық болды» дейміз.

Бірақ мысық паша ретінде төсекте ұйықтап қалды,

Көрінбейтін қолдың астында рахаттану.

Ауылда сол қызбен кездескеннен бері,

Ол муслиндерде, ол перделерде,

Мен оның жеңіл қадамын естимін және оның еркелеуін сезінемін,

Сиқырдың арқасында қайшы жоғалып кеткендей.

Бірақ біз гент тротте-мәзірді қате айыптаймыз

Ал ауа райы, кім келгенін білемін,

Елес менің нағашым емес,

Оны көргеннен бері бір қыз мені аңдып жүр.