Pommes, pommes, pommes - Thomas Fersen

Pommes, pommes, pommes

C’est l’automne

Si monotone

C’est triste, triste, triste

Les feuilles mortes

Les flaques d’eau

Le vent dans la ruelle qui emporte les journaux

À Boulogne

C’est de saison

Les enfants

Ramassent des marrons

En caressant l’automne

Un balayeur fredonne:

«Pommes, pommes, pommes …

Oh mon amour

Le jour viendra

Où tu refleuriras.»

La nuit tombe

On s'étonne

Ces feuilles sur le sol?

Et oui, c’est l’automne

Un homme sans toit

Occupe un banc de bois

On le montre aux enfants qui n’obéissent pas

C’est l’automne

C’est l’automne

Et de temps en temps

L’hiver montre ses dents

Et la nuit sous les ponts

On gèle jusqu’au trognon

De pomme, pomme, pomme

Алма, алма, алма

Күз

Сондай монотонды

Қайғылы, мұңды, мұңды

Өлі жапырақтар

Су шалшықтары

Газеттерді алып бара жатқан аллеядағы жел

Булон қаласында

Маусымда

балалар

Каштан алыңыз

Күзді сипалап

Сыпырушы ызылдап:

«Алма, алма, алма...

О менің махаббатым

Күн келеді

Қайта гүлдейсің».

Түн түсіп жатыр

Біз таң қалдық

Жердегі жапырақтар?

Иә, күз мезгілі

Үйсіз адам

Ағаш орындықты алыңыз

Бағынбаған балаларға көрсетеміз

Күз

Күз

Және анда-санда

Қыс тістерін ашады

Ал көпірлердің астындағы түн

Біз өзегіне дейін мұздаймыз

Алма, алма, алма