Mon macabre - Thomas Fersen

Depuis qu’j’me suis cogné la tête

Depuis qu’je suis tombé de l’arbre

J’entends le pas de mon squelette

J’entends son cliquetis de sabre

«Squelette, mon ami

Veux-tu du salami?

Squelette, mon garçon

Veux-tu du saucisson?

Je comprends ton mal-être

Dans l’armure de l’ancêtre

Tes soirées sont mortelles

Dans l’armoire à dentelles.»

Alors il se débine

Par la fenêtre à guillotine

La lune, astre obscène

Eclaire la scène

Je le retrouve dans mon lit

En proie à la mélancolie

Je le surprends dans mon fauteuil

En train d’fumer des clous d’cercueil

«Squelette, mon petit

Veux-tu des spaghettis?

Squelette, mon cousin

Veux-tu du jus d’raisin?

L’ordinaire est ingrat

Dans le vieux débarras

L’ordinaire est chagrin

Dans l’armoire à sapin.»

Alors il se débine

Par la fenêtre à guillotine

La lune, astre obscène

Eclaire la scène

Mon squelette est un tendre

Caché sous la cuirasse

Il ne veut plus attendre

Il veut qu’on l’embrasse

«Squelette, mon chéri

Tu es logé, tu es nourri

Squelette, tu es blanchi

Oui mais le lit n’est pas garni

Trouve-toi une amoureuse

Mais pas trop chatouilleuse

Pour jouer aux osselets

Dans le placard à balais.»

Alors il se débine

Par la fenêtre à guillotine

La lune, astre obscène

Eclaire la scène

Et sur l'épave d’une mobylette

Le voilà parti dans la nuit

Il roule comme un poulet sans tête

Et tout fini dans un grand bruit

«Squelette, mon macabre

T’es rentré dans un arbre

Tu conduis comme un manche

Moi j’suis tombé d’ma branche.»

Mes soirées sont chagrines

Dans la maison en ruine

Le puits me désespère

Dans son manteau de lierre

Alors je me débine

Par la fenêtre à guillotine

La lune, astre obscène

Eclaire la scène

Мен басымды соққаннан бері

Мен ағаштан құлағанымнан бері

Мен қаңқамның аяқ дыбысын естимін

Мен оның қылыш шерткенін естимін

«Қаңқа, менің досым

Салями қалайсыз ба?

Қаңқа, балам

Сізге шұжық керек пе?

Мен сіздің ыңғайсыздықты түсінемін

Бабаның сауытында

Сіздің кештеріңіз өлімге әкеледі

Шілтерлі шкафта».

Сөйтіп ол тартып кетеді

Терезе арқылы

Ай, ұятсыз жұлдыз

Сахнаны жарықтандырыңыз

Мен оны төсегімде табамын

Меланхолия құрсауында

Мен оны орындығымда ұстап аламын

Шылым шегетін табыт шегелері

«Қаңқа, қымбаттым

Сізге спагетти керек пе?

Қаңқа, менің немере ағам

Жүзім шырынын алғыңыз келе ме?

Қарапайым адам алғыссыз

Ескі қоймада

Кәдімгі - қайғы

Ағаш шкафында».

Сөйтіп ол тартып кетеді

Терезе арқылы

Ай, ұятсыз жұлдыз

Сахнаны жарықтандырыңыз

Менің қаңқам нәзік

Төсбелгі астына жасырылған

Ол бұдан былай күткісі келмейді

Ол сүйгісі келеді

«Қаңқа, қымбаттым

Үйленді, тамақтандырады

Қаңқа, сен ағарттың

Иә, бірақ төсек жиһаздалмаған

өзіңе ғашық тап

Бірақ тым қытық емес

Аяқ сүйектерін ойнау

Сыпыртқы шкафында».

Сөйтіп ол тартып кетеді

Терезе арқылы

Ай, ұятсыз жұлдыз

Сахнаны жарықтандырыңыз

Ал мопедтің сынықтарында

Міне, ол түнге кетті

Басы жоқ тауықтай домалап жүреді

Және бәрі соққымен аяқталды

«Қаңқа, менің сұмдық

Сіз ағашқа жүгірдіңіз

Сіз таяқ сияқты айдайсыз

Мен бұтағымнан құладым ».

Менің кештерім мұңды

Қираған үйде

Құдық менің үмітімді үзеді

Оның шырмауық мантиясында

Сондықтан мен қашып бара жатырмын

Терезе арқылы

Ай, ұятсыз жұлдыз

Сахнаны жарықтандырыңыз