Vers Le Nord - Paris Violence

Conversation nocturne 100% platonique

J’y attrape la crève même si je connais la musique

Excentricités du soir, jamais en retard

Exploration d’un coin reculé du plumard

La fièvre artificielle remonte tous les cercles

M’envahit le cerveau, va faire sauter le couvercle

Je me torture à essayer de paraître intéressant

Au milieu des rafales de vent, toujours le même regard absent

Mes ambitions sous cellophane dans les rayons reculés

De magasins particuliers

Ni bien ni mal, ni banal ni original

Bien au-dessus de la réalité

Vers le nord de l’enfer

Tous les soirs je m’enterre

J’ai là-bas une résidence secondaire

Généreux dispensateur de ma propre douleur

Je me fais souffrir jusqu’aux premières lueurs

Retour a la réalité triviale et pluvieuse

Les gouttes vacillent sur le pare-brise

Les essuie-glaces grincent, complainte nerveuse

J’allume l’autoradio d’une main indécise

Les façades défilent, boulevards périphériques

Circulation fluide, lumières sombres et pathétiques

Taches sanglantes, des phares arrière sur l’asphalte trempé de pluie

Sortie d’autoroute direction porte d’Ivry

Faut croire que rien l’intéresse

Toujours ce sourire vague

Pourtant j’invente de toutes pièces

Ça lui fait rien outre mesure

Moi je me sens frigorifié

Comme un glaçon sur la banquise

Putain de vent

Vers le nord rien de nouveau

Toujours les mêmes autoroutes

Laisser sur glisser sur leur chaussée pluvieuse mes derniers doutes

Vers le nord que du gris

Et c’est ça dont j’ai envie

Rester à Paris

Je me suis garé sur le parking d’une résidence

Je redescends la rue Saint-Denis sous la pluie battante

Tirant des deux mains le col de mon blouson

Je marche d’un pas pressé, toujours vers la même destination

La Seine paraît noire sous le ciel obscur

Entre le grondement du tonnerre et le pluvieux murmure

Projection privée au Club 88

Une main sur le kleenex, l’autre sur le joystick

Mes désirs en deux dimensions sur papier glacé

Toujours la même chanson, j’y sacrifie un peu ma santé

Morose prison que celle des extases chimiques

Je n’attends plus grand chose des paradis névrotiques

Vers le nord de la capitale, y a des complexes ferroviaires

Qui tranchent un sillon dans la ville et les zones ouvrières

Y a des ponts rouillés qui dominent la sortie des gares

Vers le nord, pas d’espoir

Paris sous la pluie derrière la fenêtre d’un appartement

C’est pas le cadre idéal pour lancer des grands défis

Mais plutôt pour s’abandonner à fixer sur l'écran

Les cristaux liquides de la chaîne hi-fi

100% платоникалық түнгі әңгіме

Музыканы білсем де, одан ауырып қаламын

Кешкі эксцентриктер, ешқашан кеш емес

Алхорықтың шалғай бұрышын барлау

Жасанды безгегі барлық шеңберді айналдырады

Менің миыма басып кіріңіз, қақпақты үрлеңіз

Мен қызық көрінуге тырысып өзімді қинаймын

Желдің екпіні ортасында, әрқашан бірдей жоқ көзқарас

Артқы сөрелерде менің целлофан амбицияларым

Арнайы дүкендер

Жақсы да, жаман да емес, банальды да, түпнұсқа да емес

Шындықтан жоғары

Тозақтың солтүстігіне

Әр түнде өзімді жерлеймін

Онда менің екінші үйім бар

Өз қайғымды беретін жомарт

Мен бірінші жарық түскенше өзімді жараладым

Тривиальды және жаңбырлы шындыққа оралу

Алдыңғы әйнекте тамшылар жыпылықтайды

Сүрткіштер шырылдап, жүйкесі сыздайды

Мен шешілмеген қолыммен көлік радиосын қосамын

Қасбеттер шеруі, шеткі бульварлар

Тегіс қозғалыс, қараңғы аянышты шамдар

Қанды дақтар, жаңбырға малынған асфальттағы артқы шамдар

Порт-д'Ивриге қарай автожолдың шығуы

Оны ештеңе қызықтырмайтынына сену керек

Әрқашан бұлыңғыр күлкі

Дегенмен мен нөлден ойлап табамын

Ол үшін аса маңызды емес

Мен суық сезінемін

Мұз бетіндегі мұздай

жел

Солтүстікке қарай жаңа ештеңе жоқ

Әрқашан бірдей магистральдар

Менің соңғы күмәнім олардың жаңбырлы тротуарында сырғып кетсін

Солтүстікте бәрі сұр

Ал мен мұны қалаймын

Парижде болыңыз

Мен резиденцияның автотұрағына тұрдым

Мен жаңбыр астында Сен-Дени көшесімен төмен қарай жүремін

Екі қолыммен күртешенің жағасынан тартып

Мен асығыс жүремін, әрқашан бір мақсатқа қарай

Сена қараңғы аспан астында қара болып көрінеді

Күн күркіреуі мен жаңбырлы сыбырдың арасында

88-клубта жеке көрсетілім

Бір қол kleenex, екіншісі джойстикте

Менің тілектерім жылтыр қағазда екі өлшемде

Әрқашан сол ән, Аздап денсаулығымды құрбан етемін

Химиялық экстаздардан гөрі, түрме

Мен енді невротикалық жұмақтардан көп нәрсе күтпеймін

Елорданың солтүстігінде теміржол кешендері орналасқан

Қалада және жұмыс орындарында борозды кім кесті

Вокзалдардың шығуында тот басқан көпірлер басым

Солтүстік, үміт жоқ

Пәтер терезесінің артындағы жаңбыр астында Париж

Бұл үлкен қиындықтарды шешу үшін тамаша жағдай емес

Бірақ экранда бекітуге өзін тастап кету керек

Hi-fi жүйесінің сұйық кристалдары