Grandeur et décadence - Paris Violence

Toujours hystéro-pathétique

Moins besoin d’affection que de fric

La pluie trempe mon bomber kaki

Centre commercial Place d’Italie

Le vent se lève sur Tolbiac

Circuits kaput, neurones en vrac

Et les grands immeubles s’allument

En se reflétant sur le bitume

Et l’horizon se bouche encore

Sur une tragédie sans décor

Dans une époque sans grandeur

Qu’on étrangle dans sa torpeur

Toujours le même mal du siècle

Les mêmes soupirs dans les règles

Les mêmes regards résignés

Devant les empires effondrés

Je redescends l’Avenue des Gobelins

Il gèle putain, quel temps de chien

Les cons heureux sortent du cinoche

Et leur parapluie se fout en torche

Lumière blanche des réverbères

Derrière les fenêtres, les télés s'éclairent

Et je regarde les halls des immeubles

De soir en soir toujours plus seul

Et l’horizon se bouche encore

Sur une tragédie sans décor

Dans une époque sans grandeur

Qu’on étrangle dans sa torpeur

Toujours le même mal du siècle

Les mêmes soupirs dans les règles

Les mêmes regards résignés

Devant les empires effondrés

Pile de boulot sur le bureau

Et toujours le moral à zéro

Le regard noyé dans le gris

Un peu de haine, tant de mépris

Lugubre fin de millénaire

Une tourmente sans lumière

Pas de salut en temps si durs

Naufrage des siècles obscurs

Et l’horizon se bouche encore

Sur une tragédie sans décor

Dans une époque sans grandeur

Qu’on étrangle dans sa torpeur

Toujours le même mal du siècle

Les mêmes soupirs dans les règles

Les mêmes regards résignés

Devant les empires effondrés

Әрқашан гистеро-патетикалық

Ақшадан гөрі сүйіспеншілікке мұқтаждық азырақ

Жаңбыр менің хаки бомбардирімді суландырады

Place d'Italie сауда орталығы

Толбиакты жел соғады

Капут тізбектері, көлемді нейрондар

Ал зәулім үйлер жарқырайды

Асфальтқа ой жүгірту

Ал көкжиек қайтадан жабылады

Декорациясыз трагедияда

Ұлылық жоқ заманда

Біз өз мұңымызда тұншықтырамыз

Әлі де сол ғасырдың зұлымдығы

Ережеде де солай күрсінеді

Дәл сол отставкаға кеткен көрініс

Құлаған империялардың алдында

Мен Гобелен даңғылымен төмен түсемін

Қатты аяз, ауа райы қандай

Бақытты ақымақтар кинотеатрдан шығады

Ал олардың қолшатыры ағып кетеді

Көше шамдарынан ақ жарық

Терезелердің артында теледидарлар жанады

Ал мен ғимараттардың залдарына қараймын

Кештен кешке дейін әрқашан жалғыз

Ал көкжиек қайтадан жабылады

Декорациясыз трагедияда

Ұлылық жоқ заманда

Біз өз мұңымызда тұншықтырамыз

Әлі де сол ғасырдың зұлымдығы

Ережеде де солай күрсінеді

Дәл сол отставкаға кеткен көрініс

Құлаған империялардың алдында

Үстелдегі жұмыс үйіндісі

Және әрқашан моральдық

Көз сұр түске батып кетті

Кішкене жек көру, сонша жек көру

Мыңжылдықтың мұңды соңы

Жарықсыз дауыл

Осындай қиын уақытта құтқару мүмкін емес

Қараңғы ғасырлардағы кеме апаты

Ал көкжиек қайтадан жабылады

Декорациясыз трагедияда

Ұлылық жоқ заманда

Біз өз мұңымызда тұншықтырамыз

Әлі де сол ғасырдың зұлымдығы

Ережеде де солай күрсінеді

Дәл сол отставкаға кеткен көрініс

Құлаған империялардың алдында