Fleurs de névroses - Paris Violence

Nous sommes les débris de siècles inutiles

Fin de race élégante, curieuse et débile

Qui traîne son ennui comme on traîne son chien

Ou plutôt, c’est l’ennui qui tient la laisse en main

Nous aimons les soies rares pour nos lavallières

Qu’en accord parfait viendra piquer une pierre

Et les gilets de pourpre en satin compliqué

Oùranger son monocle et sa mmontre àgousset

Et nos esprits sont détraqués et voués au délire

Par la collection des excès qui les feront périr

Dans nos grands salons désuets tendus de cachemire

Oùde macabres voluptés raniment nos désirs

Nous paraissons surgis des temps d’Héliogabale

De Rome agonisant en beautéorientale

Ou des Valois tarés, et ce sont bien nos doubles

Ces monstres chatoyants de chaque époque trouble

Nous sommes l'éternel râle des fins de règne

Le hoquet du soleil dans les couchants qui saignent

Les monstrueuses fleurs en bouquets de névroses

D’un funèbre jardin, raffinéet morose

Nous sommes les oiseaux d’une nuit un peu mauve

Dont la voûte céleste est celle des alcôves

Oùnos âmes vannées et nos cerveaux en loques

Finissent de s’user en orgies équivoques

Car rien ne pouvant plus émouvoir nos vieux nerfs

Il nous faut des débauches qui fleurent l’enfer

Des plaisirs compliqués et des vices subtils

Sous les sombres tentures de nos lits stériles

Біз пайдасыз ғасырлардың қалдығымыз

Талғампаз, қызық, мылқау тұқым

Итін сүйреткендей зеріктірген кім

Дәлірек айтсақ, бауды қолында ұстайтын зерігу

Лавалерлер үшін сирек жібектерді жақсы көреміз

Бұл тамаша үйлесіммен тасты шағып келеді

Ал күрделі атлас күлгін көкірекшелер

Монокль мен қалта сағатын қайда сақтауға болады

Ал біздің санамыз тығырыққа тірелген, сандырақтаған

Оларды жойып жіберетін артық заттарды жинау арқылы

Біздің үлкен көне залдарымызда кашемир ілінген

Бұл жерде қорқынышты еріктілік біздің қалауларымызды жандандырады

Біз Гелиогабал заманынан шыққан сияқтымыз

Шығыс сұлулығында өліп жатқан Рим

Немесе жынды Валуа, ал олар біздің қос ойыншыларымыз

Әр қиын кезеңдегі жарқыраған құбыжықтар

Біз патшалықтың соңындағы мәңгілік сылдырмыз

Қансырап жатқан күн батуда күннің ықыласы

Невроздар гүл шоқтарында құбыжық гүлдер

Жерлеу бақшасы, тазартылған және көңілсіз

Біз сәл күлгін түннің құсымыз

Кімнің жәннаттағы қоймасы төбелердікі

Қиыршыққан жанымыз мен жыртық миымыз қайда

Күрделі оргияларда тозып бітіңіз

Себебі біздің ескі жүйкемізді бұдан артық ештеңе шайқай алмайды

Бізге тозақ иісі бар азғындар керек

Күрделі ләззаттар мен нәзік жамандықтар

Біздің стерильді төсектеріміздің қараңғы перделерінің астында