Amertume - Paris Violence

L’orage s’est calmésur la banlieue déserte

Dont les trottoirs miroitent sous le crépuscule

Tous les rades sont fermés, mais la chasse est ouverte

Pour calmer cette déprime qui te brûle

Tu sais déjàd'avance que tu trouveras rien

Dans ces avenues vides bordées de pavillons

Aucun film sympa, ni gonzesses, ni copains

Que quelques sales connards qui cherchent la baston

Coup de flip du dimanche soir

Seul dans la rue tu broies du noir

Toujours la même amertume

Toujours le même cafard

Cette impression que tout flanche

Que l’angoisse prend sa revanche

A longueur de journées sombres

Et de nuits blanches

Des océans d’ennui, de souvenirs moroses

Requiem de grisaille dans la solitude

D’un côtéy'a ta vie, de l’autre pas grand’chose

La haine peut àpeu s’est faite lassitude

Et toi qui as jamais ri, toi qui as jamais souri

Saturédes mornes plaisirs périphériques

Les seuls que t’offre cette saloperie de vie

Tu écoutes au loin passer les sirènes des flics

De retour dans ta piaule, bunker mal éclairé

Tu relis l'Île Noire et l’Affaire Tournesol

Avec ton Perry bleu et ta houppe bien dressée

T’essaies de lui ressembler mais c’est déjàmoins drôle

Des déserts de fatigue le long des quais de Seine

Tant de béton arméet tant de regards tristes

Soupirs des profondeurs, perdus dans tes migraines

Du fin fond de l’abîme, sans cesse ils insistent

Дауыл қаңырап бос қалған қала маңындағы аудандарда басылды

Кімнің тротуары ымыртта жарқырайды

Барлық айлақтар жабық, бірақ аң аулау ашық

Сізді күйдіретін осы депрессияны тыныштандыру үшін

Сіз ештеңе таба алмайтыныңызды алдын ала білесіз

Бұл бос даңғылдарда павильондармен қапталған

Керемет фильмдер, балапандар, достар жоқ

Төбелес іздеп жүрген бірнеше лас құлыншақ

Жексенбінің түні

Көшеде жалғызсың

Әлі де сол күйі

Әрқашан бірдей тарақан

Бұл бәрі сәтсіздікке ұшырайтын сезім

Қайғы-қасірет өшін алсын

Қараңғы күндер арқылы

Және ұйқысыз түндер

Жалқаулық, мұңды естеліктер мұхиттары

Жалғыздықтағы сұрлықтың реквиемі

Бір жағында сіздің өміріңіз бар, екінші жағынан көп емес

Жек көру бірте-бірте шаршауға айналуы мүмкін

Ал сен күлмегенсің, күлмегенсің

Түтіккен перифериялық ләззаттармен қаныққан

Бұл қарғыс атқан өмір сізге береді

Сіз полицейлердің сиреналарын алыста тыңдайсыз

Жастықшаңызға оралыңыз, бұлыңғыр жарық бункер

Сіз «Қара аралды» және «Есептеу ісін» қайта оқыдыңыз

Көк Перримен және жақсы киінген шоқтығыңмен

Сіз оған ұқсауға тырысасыз, бірақ бұл күлкілі емес

Сена жағалауындағы шаршаған шөлдер

Қаншама темірбетон және қаншама мұңды көрініс

Тереңнен күрсініп, мигрендеріңізде жоғалған

Тұңғиық тереңінен олар талап қоя береді